Eu tamén tomarei a precioso lema da Ibilaldia que se organizará en 2016 en Durango, para adornar de inmediato o corazón que temos aí. O cume da COP21 terminou co feroz destino dos países en vías de asfixia, que os máis fortes aceptan e asinan como instrumento de presión, aliñando obxectivos pietosos. O futuro preséntasenos ardente de envexa.

Pero sobre todo soñamos cun cambio de rumbo, que nos aproveitará o denso potencial dos tempos: por que, por exemplo, as políticas sanitarias urxentes dos estados non se deterían en defender os intereses das grandes empresas contaminantes? Todos saben que tragamos moléculas malignas que provocan moitas enfermidades, pero os discursos van en sentido inverso: en beneficio do desenvolvemento, non se poden prohibir o diésel e o chumbo.

Tal e como fixeron no tema do tabaco, podemos imaxinar que se quitarán das pantallas e dos xornais as publicidades a favor dos coches super-equipados e os produtos químicos de limpeza, así como as únicas reclamacións que veremos anunciarannos os concertos de Mikel Urdangarin.

En Anarte, un novo ano para todos e todas.