Escaseza de alternativas
De Baiona a Bilbao: poucas persoas podían esperar que o visto en Baiona o 6 de outubro de 2013 puidésese repetir dous anos despois en Bilbao o 24 de outubro de 2015. Eu mesmo en ARGIA escribín: “Estou convencido de que a partir de agora o Día da Alternativa vai ser unha referencia política para a esquerda do Estado francés, xa que o traballo realizado e os resultados obtidos foron exemplares. Non estou tan seguro de que este logro sexa análogo no noso Sur. Maleruski, na nosa cultura política non é normal que ante unha causa común, como o cambio climático, reúnanse tantas persoas diferentes, por encima de siglas e orixes. Isto non se consegue en pouco tempo, é o resultado dun traballo sólido e longo”. Xa foron suficientes dous anos para reunir a miles de persoas na Zona vella de Bilbao no debate, nos talleres, no paseo entre txosnas e carpas ou na danza se se toma a testemuña a Carta dos Dereitos Sociais de Euskal Herria.Como nos contaminaron “” os ecoloxistas de Iparralde os seus métodos e ferramentas de traballo? Aí está a clave do éxito.
En San Sebastián, Zoko e Donibane Garazi: O veleno veu en pequenas doses. Previamente producíronse aldeas doutras alternativas. En Donostia-San Sebastián e Zoko o pasado 6 de xuño dúas pílulas, e en Donibane Garazi o 10 de outubro outra. Cumpriuse. O que soñabamos fíxose realidade. Escribimos dous anos antes: “Do mesmo xeito que nas rúas de Baiona Ttipi, a repetición dos días Alternatiba noutros pobos e cidades de Euskal Herria sería un paso firme a favor desoutro mundo posible. Así sexa!”. Agora sabemos que sindicalistas e empresas locais, mozos feministas e xubilados, ecoloxistas e antimilitaristas podemos unirnos a economistas alternativos, a favor do descrecimiento, a afeccionados ao eúscaro, a bertsolaris e artistas, tamén a cantantes, si transmitimos formas, mensaxes e obxectivos de forma horizontal e transparente, sen xerarquía nin prioridades, nunha diversidade enriquecedora.
Leva cambio climático:O problema do cambio climático foi/é a escusa inicial. É un problema gordo, difícil de abordar. Que pode facer un pequeno pobo de tres millóns de habitantes ante este enorme reto? Na miña opinión, o modelo que se puxo en marcha en Baiona é moi valioso. O cambio climático non é só un problema dos ecoloxistas, senón tamén un signo de interrogación de toda unha civilización. Sería unha tolemia pensar que estamos ante un problema tecnolóxico e que a solución está en mans dos científicos. Como quedou claro nos nosos debates, a alternativa non vén dun só fío, necesitamos fíos, cores e costuras diferentes para manter a crise climático-enerxética capitalista e patriarcal.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Hai quen, sendo un cerebro brillante, con definicións de "pouco detalle", son expertos en transformar e transformar o mesmo, dito doutro xeito. Era súa e foi un proxecto in eternum que se repetiu durante décadas. Esta era unha das principais razóns para deixar de ser... [+]
O 26 de decembro, durante un ataque aéreo, o Exército israelí matou a cinco xornalistas palestinos que tentaban chegar á cidade. Con eles mataron a 130 xornalistas palestinos. Esta noticia lembroume un par de cousas, a primeira, a persecución que sofren os verdadeiros... [+]
Nos últimos meses tocoume traballar en varios institutos e, nalgún momento, tiven que falar cos alumnos das posibilidades que ofrece o mercado laboral. A tipoloxía dos alumnos é variada e nunha mesma cidade varía moito dun barrio a outro, dun instituto a outro, e tamén... [+]
A nena que aparece no centro da fotografía, que dificilmente se pode considerar histórica, está a escribir unha lista de adxectivos: eu, ti, el, nós, vós, eles. Mirando cara abaixo, non puiden ver como era a súa mirada.
Insensible ao labor do fotógrafo, vostede, lenta e... [+]
Cando traballas con persoas maiores ou con persoas con diversidade física e neuronal, dásche conta de que a idea da competencia na nosa sociedade limítanos moito como especie. É dicir, o noso sistema ponche en valor por facer as cousas de maneira específica, e o que non o... [+]
Quería escribir polas luces de Nadal e reivindicar que se converta nunha tradición anual nesta época de iluminacións de rúas, un espazo público acolledor, alegre e gozoso desde o punto de vista da clase. Pero, por suposto, tamén espazos públicos cálidos onde algúns... [+]
Perdoa aos carballais, encinares, olmos, garzas, fresnos, alisedas, castañares, bidueiros, gorostidias, manzanales, piñeirais e a todas as sociedades das árbores, pero hoxe o hayedo ten unha cita con motivo das celebracións da fronteira invernal.
Resúltame máis fácil... [+]
Volve Euskaraldia. Ao parecer, será na primavera do ano que vén. Xa o presentaron e a verdade é que me sorprendeu; non o propio Euskaraldia, senón a lema del: Farémolo movéndonos.
A primeira vez que a lin ou escoitado, vénme á cabeza o título da obra que puxeron para... [+]
Ildo beretik dator Eusko Jaurlaritza berriaren politika. Hitzak bai, baina ekintzak ez dira argi ikusten Pradalesen gobernuak aurkeztutako aurrekontuan.
Cando o sistema colonial capitalista heteropatriarcal cuéstionase e loita, ataca sen piedade. Utilizando todas as ferramentas ao seu alcance para fortalecer, fortalecer e consolidar o poder institucional, os medios, a xustiza, a lingua, a cultura, a violencia...
En Suíza,... [+]
Non sei si vostedes tamén teñen a mesma percepción –recoñézoo: aquí empecei a escribir de maneira acientífica–. Refírome á extensión natural da palabra preguiza. Cada vez escoito máis nos recunchos de Hego Euskal Herria: eúscaro, español e, por suposto,... [+]
Moitos en Nadal sentimos máis preguiza que ilusión ao pensar nas comidas e encontros familiares. Pero adiantámosvos que non é a comida a que nos fai sentirnos colectivamente incómodos, senón a normatividad que define á familia tradicional. É máis,... [+]
Sempre me pareceu máis significativo o modo que se di en castelán aos carruajes que se poden atopar aquí e alá: humilladero. Non é un nome bastante lixeiro, branco ou non ten ningunha connotación? Á fin e ao cabo, todo o que pasaba por alí debía ser humillado. É sabido... [+]
O final da República Árabe Siria causou unha gran sorpresa pola forma en que se produciu: rápida e case sen resistencia. Con todo, non é tan estraño si temos en conta que o país estaba destruído, empobrecido e trocado. Hai tempo que a maioría dos sirios non se preocupaba... [+]