Así o chamabamos cando era mozo ao grupo de música Delirium Tremens. Acordeime de súpeto.

Son case vinte e cinco anos desde que se disolveu, pero algúns poden “sacar as mans e tirar o plas-plas ben”, e por iso poden tirar calquera cousa, tranquilos: agora si, agora pódese facer unha consulta que só acollerá a tres países. Que tres países van ser e xustamente os da CAV. “O mundo nas miñas pernas déuseme do ceo”, e por iso non teño por que explicar un cambio radical de actitude. “O que quero”, aínda que durante anos diga e ordenado o contrario. O que foi un dogma durante anos, agora nin sequera chega ao principio.

Sei que non é algo novo, aínda que se multiplicou nos últimos anos. Por exemplo, non colocar a ikurriña nos balcóns dos Concellos de Navarra: un pecado mortal durante moitos anos, agora volvéullenos normal. Lembran o escándalo que se produciu en Leitza? Ou que a bandeira española ondee nos balcóns dos concellos. Bo… que era aquilo! Na actualidade, tamén se puxo en marcha en Llodio. Nin que dicir ten: O Tren de Alta Velocidade tíñase que parar custe o que custe, utilizando “todos os medios”, aínda que logo, desde a Deputación de Gipuzkoa, pagouse con total normalidade ao Goberno Vasco o diñeiro que necesitaba para construír o tren. Descontar da achega? Era un home extraordinario. Lembraremos aquilo? : "Ata que non se derroguen as leis inxustas, non haberá democracia", engadiu. Ata que se cumpra a lei de partidos (e, ao parecer, xa existían os ‘vínculos de escravitude’) podemos vivir con tranquilidade mesmo coa lei máis antidemocrática. Porque todas as leis deben cumprirse, que digo leis! Débense cumprir todas as ordes xudiciais. No caso da desanexión de Igeldo, por exemplo: “Ti aquí, ti alá, eu mando”, e ao final o pobo/barrio non aquí, non alá.

Coidado! A min non me parece mal, porque así o esixe o “novo tempo político”. De acordo. Pero… darnos algunha explicación? De feito, “por todas partes” iso non me parece moi axeitado, pois parece “cando eu quero, o día, as ganas e a noite”. E, por suposto, se alguén critica, “ti arriba, ti abaixo… eu quero”, dicindo que os críticos non son da esquerda abertzale, e que o problema está solucionado… Vaia! Ao final descubrimos algo que non cambia!