Nacemento 14 de maio de 1813 Tras o declive da Primeira República de Venezuela, Simón Bolívar puxo en marcha a denominada Campaña Admirable, cuxo obxectivo era liberar a Venezuela da coroa española. Cando o Exército de Bolívar entrou en Caracas o 6 de agosto, os cidadáns acolleron ao vencedor con admiración, aplausos e flores. Pero se esa campaña fose bautizada polos españois, seguramente se decantaron por outros adxectivos: sanguento, lastimoso...

Antes da campaña militar, en xaneiro de 1813, o líder venezolano, Antonio Nicolás Briceño, xunto con outros oficiais favorables, deseñaron un plan directo e bruto para liberar a Venezuela: Convenio de Cartaxena. Algunhas pasaxes do documento son:

“Segundo: Dado que o obxectivo principal desta guerra é a destrución da maldita raza dos españois europeos desde Venezuela, incluídos os insulars de Canarias, todos os españois están prohibidos a participar nesta expedición, aínda que parezan bos patriotas, porque ningún deles pode sobrevivir e niso non se admitirá ningunha excepción (...)”.

“Terceira: As posesións dos españois europeos nos territorios liberados divídense en catro partes: unha entre os oficiais que participaron na expedición, dividida por grao; a segunda parte corresponde aos soldados e as outras dúas ao Estado. En caso de dúbida, os oficiais presentes decidirán o asunto por maioría (...)”.

“Noveno: para ter dereito á retribución ou á promoción do grao basta con presentar un número determinado de cabezas de españois ou de canarios falecidos. O soldado que presenta vinte será nomeado banderín en funcións, o grao de lotinant vale 30 xefes, o grao de capitán 50...”.

O clamor foi convertido en decreto por Simón Bolívar o 15 de xuño de 1813, un mes despois do inicio da campaña. E fíxoa executar deseguido. No camiño da campaña “foron fusilados case sen excepción todos os europeos e canarios”, recolleu o historiador español Xusto Cuño, experto en procesos de independencia de América. En febreiro de 1814, a pesar de transcorrer varios meses desde a capitulación dos españois, Juan Bautista Arismendi mandou fusilar por orde de Bolívar a 886 presos españois de Caracas. Poucos días despois, máis de 500 pacientes españois ingresaron no hospital A Guaira.

Consciente da crueza do decreto de limpeza dos españois, o propio Bolívar utilizou como xustificación as barbaridades pasadas dos españois: Os crimes cometidos polo Exército de Domingo Monteverde na derrota da primeira república de Venezuela, a violenta resistencia á independencia de Quito en 1810... O decreto estivo en vigor até o 26 de novembro de 1820, cando Bolivar e o español Pablo Morillo negociaron a regulación da guerra e a limitación dos abusos de ambas as partes.