O Fondo Monetario Internacional (FMI), símbolo do capitalismo mundial, volveu a arremeter contra os traballadores e os cidadáns. Ademais, criticou a soberanía de cada país para tomar as súas propias decisións. A semana pasada, co visto e prace do Banco de España, solicitou unha nova reforma laboral no Estado español para, segundo di, reforzar a recuperación. E para iso esixiu rebaixar e facilitar os despedimentos dos traballadores con contratos indefinidos, eliminando os obstáculos legais e administrativos que existen nos despedimentos colectivos. O FMI tamén reclama máis flexibilidade nos salarios e no horario laboral, o que se traduce nun aumento da produtividade. E reclamou a subida do IVE e a aplicación do repago en educación e sanidade.

Non podemos esquecer que estamos inmersos nas reformas antisociais impulsadas polo FMI desde o inicio da crise. A crise non a xeraron os cidadáns, senón os financeiros capitalistas. E a política de austeridade mantida até agora non serviu para incrementar o crecemento económico e a taxa de emprego, ao contrario, subiu o paro e aumentou a precariedade, a exclusión, as desigualdades sociais e a pobreza.

Unha vez máis, o FMI mostrou unha cara de carnazal salvaxe que goza da carne e o sangue dos traballadores máis vulnerables. Os seus xestores enriquécense con soldos e dietas millonarias, e o capitalismo revélase como é: salvaxe e insaciable. Piden máis austeridade aos traballadores, máis traballo e menos diñeiro. Unha situación á que debemos facer fronte todos xuntos: políticos, axentes sociais, sindicatos e movementos populares anticapitalistas. Temos que impedir que o capitalismo faga outra reforma salvaxe. Os novos gobernos que se formaron en concellos, deputacións e comunidades, sobre todo onde hai forzas de esquerdas, deberían liderar esa oposición radical ás medidas antisociais do FMI.