Nun contexto electoral no que estamos inmersos, o Goberno do pp está a utilizar un modesto crecemento para escenificar o fin da crise. Os principais síntomas da recesión non cambiaron moito, senón que o déficit público, que tamén superou o nivel fixado o ano pasado, e a débeda pública (97,5% do PIB, a maior dos últimos anos) ou a débeda privada han diminuído pouco, así como a tendencia á deflación. En calquera caso, o efecto da recesión reflíctese sobre todo no mercado laboral no Estado español e, aínda que menos, en Hego Euskal Herria. A lamentable situación na que se atopa o traballo provoca precisamente o choque entre a opinión da xente en todas as enquisas e a opinión mediática do Goberno de Madrid.

É sabido que as propias organizacións internacionais liberais como a Organización para a Cooperación e o Desenvolvemento Económico (OCDE) ou o Fondo Monetario Internacional, ou os economistas ortodoxos, tampouco coinciden coa opinión da saída da recesión do Estado español. Todos eles recoñecen que o estancamento non se rompeu e que o desemprego e a pobreza van durar moito tempo. Estas organizacións, que coinciden na necesidade da iniciativa, reclaman que se siga o camiño percorrido até agora e que se promova unha nova reforma que evite a dualidade no mercado laboral. As anteriores reformas laborais non supuxeron unha baixada do desemprego e agora resulta paradoxal que a dualidade no mercado laboral represéntese como fonte de todos os males, na medida en que foi o efecto típico das reformas.

Dicir que a época do paro está influída pola dualidade do mercado laboral é totalmente equivocado. No mercado laboral dual outórganse dúas categorías laborais con condicións de traballo diferentes. As dunha categoría teñen máis apoio ao ciclo económico e as da outra son moi vulnerables. Un mercado de traballo como este ten descensos na situación laboral, pero iso non ten por que aumentar o paro, necesariamente. O incremento do desemprego só afectará os traballadores da categoría máis baixa, é dicir, de maneira sinxela. É dicir, hai que distinguir entre as razóns polas que o desemprego está máis ou menos alto e as explicacións polas que o paro afecto máis ou menos ás distintas categorías. As mesmas institucións e normas que, supostamente, deron lugar a esta situación dual han existido mesmo en épocas de baixo desemprego.

O único contrato que suporía a nova reforma, cun despedimento automático e máis económico, non evitaría a perda de emprego mentres a demanda siga caendo en picado. E, no fondo, a época do desemprego e a desaceleración segue sendo a causa principal da conxelación da demanda, a pesar de que a baixada dos prezos do petróleo a cambio do euro foi moderada e, sobre todo, a expansión masiva da moeda do Banco Central Europeo, que temperou provisionalmente esta conxelación. Precisamente, o argumento que utilizan os economistas liberais para explicar a deterioración do emprego no Estado español é que os contratos temporais favorecen a contratación durante o período de crecemento, pero aumentan o despedimento durante a crise. Por tanto, o único contrato que se solicita co mesmo argumento, baseado na redución da protección ao emprego estable, reforzaría aínda máis a tendencia á deterioración do emprego.

En definitiva, o problema que expón a dualidade non é a súa incidencia no emprego, senón as desigualdades sociais que xera.