En Arrasate/Mondragón, tomar o camiño cara ao porto de Kanpanzar e á dereita atópase o barrio de Meatzerreka. Trátase dunha poboación duns 50 veciños que, ao longo dos anos, desenvolveu diversas actividades económicas. Entre os asistentes atopábanse tres canteiras, o vertedoiro onde se construíu a variante de Arrasate, o vertedoiro de residuos urbanos e a incineradora. O esqueleto da fábrica de Civasa aínda está en pé no arroio Meatzerreka. Co obxectivo de recuperar o patrimonio natural e dar a volta ao dano causado por todos eles, os responsables municipais han decidido protexer o barrio.
O concelleiro de Medio Ambiente, Josu Pereda, sinalou que “nas últimas décadas en Arrasate todas as forzas dirixíronse á actividade industrial, á creación de redes de estradas e comunicacións e á construción de vivendas. O medio ambiente estivo totalmente esquecido”. Por iso, o Concello preparou un plan especial, xunto ao grupo de montaña Besaide, a asociación Naturtzainak, Arrasate Zientzia Elkartea e a asociación de coñecemento e ciencia Oinatzak do pasado. Varias zonas da localidade foron declaradas de protección especial, e unha das zonas de actuación é o barrio de Meatzerreka. Os veciños pedírono moitas veces.
O Concello reduciu a superficie de solo destinado a actividade económica e adquiriu unha parcela de tres hectáreas que anteriormente pertencía ao vertedoiro de Akei, xunto á ermida de San Baleixo. Pereda dinos que queren crear un espazo respiratorio con mesas e paneis informativos. “A zona estará en paz, non haberá actividade económica e será un espazo para os veciños e para todos os mondragoneses”.
O 21 de febreiro celebrouse o Día da Árbore para axudar a rexenerar o bosque na parcela adquirida polo Concello e plantáronse varias nogueiras e castiñeiros. Outra das citas para o auzolan é o próximo 28 de febreiro, convocado por Naturtzainak, a asociación Sustrai Berri e a asociación de montañeiros Besaide, para plantar uns 500 carballos, xa que o carballo é a árbore natural do río Meatzerreka.
Dentro do patrimonio natural do río Meatzerreka atópase o manancial de Bernardas. Trátase dun dos mananciais de Udalatx, e o 10% do consumo de auga de Arrasate abastécese dela. O Concelleiro de Medio Ambiente destacou que, a pesar da presenza desta auga, os caseríos do río Meatzerreka non teñen saneamento, o que será outro proxecto de face ao barrio: “A maioría dos caseríos da zona mineira, ou non teñen pozo séptico, ou teñen de fai 30 anos”.
Pereda explicou que esta falta de saneamento contamina o manancial de Beneras: “De seu, a auga é de moi boa calidade, pero está chea de bacterias. Para ser bebible hai que botarlle cloro”.
Os primeiros pasos para a implantación do saneamento na regata mineira realizaranse coa recuperación do camiño real. Este camiño, antigamente, era a primeira parte do camiño principal de Arrasate a Elorrio, e antigamente o terreo neste tramo foi facilitado polo Concello para facilitar o acceso á fábrica Civasa. Josu Pereda infórmanos da recuperación do camiño e da incorporación do colector de saneamento.
O camiño que se recuperará formaba parte do camiño real que unía Gipuzkoa e Bizkaia. De feito, crese que a palabra “estrada” vén da vía real, e fai 200 anos eran as principais vías, de gran anchura. Os veciños e a asociación de montañeiros pediron en numerosas ocasións que se recupere este camiño de 150 metros de altitude. De feito, agora non hai posibilidade de ir andando desde o centro de Arrasate até o río Meatzerreka: “Para ir andando ao barrio tes que ir por estrada e é moi perigoso”.
Auzoaren izenak dioen bezala, Meatzerrekan meategi ugari egon da historian zehar. Josu Pereda zinegotziaren esanetan, orain dela 200 urte familia bakoitzak bere lizentzia zeukan, eta 200 bat familia zeuden, bakoitza bere zuloarekin. Burdina ateratzen zuten handik, oso preziatua: “Urtuta, ia altzairua zen Arrasateko burdina”. Peredak kontatu duenez, Meatzerrekako burdina izan zen, hein handi baten, Arrasate sortzearen arrazoia: “Garai hartan, Europako burdinarik onena zegoen Arrasaten, eta herriaren fundazioa sinatzera Frantziatik, Gaztelatik, Aragoitik... etorri ziren erregeak”. Armarik gogorrenak bertoko burdinaz egiten ziren, eta meategien jarduera babesteko herri harresitu bat sortzeko premia sumatu zuten agintariek.
Meatzariek kofradia sortu zuten, elkarrekin bildu eta burdina ateratzeko lana koordinatzeko. Gaur egun San Baleixo ermita dagoen lekuan batzen ziren; eta kofradiaren lehen aipamen dokumentatua 1434koa da. Peredak adierazi digu burdinaren ustiaketarako arautegia ere bazutela: “Ordenantza hura nahiko aitzindaria izan zen, eta beste meatzalde batzuetarako eredua izan zela diote historialariek”.
Arrasatearrek oso gauza gutxi jakin dute orain arte meatzarien iragan hari buruz. Herriko historialariak berriki hasi dira artxiboak arakatzen, eta informazio hori azaleratzen. Udalak, orain, herritarren esku ipini gura du berreskuratutako informazioa.
Laster urte guztian izango ditugu malko ilar goxoak (Pisum sativum). Oraindik, ordea, negua eta udaberria dira, ia erabat ilar freskoak jateko sasoia; udaberrian jango ditugun azken ilarrak ereiteko garaia orain hasten da. Eta oraintxe jango ditugu urria aldera erein zirenak.
Palestinarren genozidiorako Israelek erabiltzen duen arma nagusietako bat gosea da. Alde batetik, Gazara elikagaiak sartzeko debekuarekin, eta, bestetik, Palestinako elikadura-burujabetza ezabatuta.
A organización Centre Tricontinental describiu a resistencia histórica dos congoleses no dossier The Congolese Fight for Their Own Wealth (o pobo congoleño loita pola súa riqueza) (xullo de 2024, núm. 77). Durante o colonialismo, o pánico entre os campesiños por parte do... [+]