Abdera é hoxe un xacemento arqueolóxico profundamente arqueolóxico, pero na idade de ouro de Grecia, fai uns dous mil anos e medio, foi unha cidade famosa. Situada ao sur da rexión de Tracia, a beiras do mar Exeo, aparecen entre os seus cabelos nados dous grandes filósofos: Demócrito e o seu discípulo Protágoras, ambos os contemporáneos de Sócrates.
Pero se en alemán alguén che di que es “abderita”, non creas que es unha estrela da filosofía, porque agora en alemán chámase “abderatí” ou “idiota”. A palabra "debe" un sentido insultante a unha novela longa e no seu día famosa, de 1774. Christoph Martin Wieland é o autor da obra, e o título da novela, en eúscaro, sería Abderatarren kondairak (Geschichten der Abderiten).
Nun rexistro entre ironía e sátira, a novela narra como as autoridades de Abderita, na que se produciu unha guerra civil por un inútil, acabaron co país. No primeiro episodio aparece unha anécdota inútil que máis tarde provocará a desfeita de Abdera.
Na vasta comarca de Abdera, Struthion é o único dentista. Hai moitos pobos ao redor, e cada pobo organiza un gran mercado ao ano. No mercado, o noso home non só aparecería alí co po e a tinguidura dos seus dentes, senón tamén con toda a cantidade de milagrosos medicamentos cargados na súa apreciada bebedeira.
Nesta ocasión, con todo, a véspera da súa partida, Struthion fora criado pola borracha e carecía de medio de transporte. Tivo, pois, que alugar outro burro e convir en que o burro ía ser o seu compañeiro, un asno. Era unha udamina e o noso dentista andaba angustiado nun burro. Como na vista víase todo o que podía escurecer unha árbore ou unha árbore, Struthion detívose, apeouse da súa asno e tendeuse á sombra da súa asno. Pero en canto deitáronse, o asno empezou a prestar atención a que o burro non entraba máis que no trato e a que a sombra debía pagala aparte. En balde tentou explicarlle que o burro e a sombra ían xuntos, que o burro pagara xa a sombra, porque o burro, no seu enojo, mantívose firme. Ante a imposibilidade de resolver o caso entre eles, volveron a Abdera e decidiron pór a resolución en mans do xulgado. Alí tocoulles un excéntrico xuíz incapaz de decidir nada, e a pelexa acaba converténdose nunha guerra civil. Os partidos políticos de Abdera divídense en dúas faccións: unha das que afirman que a sombra pertence ao burro, e outra das que cren que a sombra e o burro son dous entes independentes.
En Alemaña, fai uns 30 anos, tiven noticias das lendas dos abderitas. Desde entón non volvín a acordarme moito deles, ata que a atmosfera política dos últimos tempos volveume a traer á memoria. Deime conta, como nun mal soño, da conexión entre os abderitas e nós.
O burro era a forma de vida que os do primeiro mundo desexamos para nós, e a sombra as consecuencias que iso provoca no resto dos mundos (Fondo Monetario Internacional, atentado contra Charlie Hebdo, Marine Le Pen...). Se fósemos abderitas, seriamos bandos que dixesen que as sombras non tiñan nada que ver co burro, pero ao revés: a sombra preocúpanos e estariamos dispostos a pagar a solución, pero sen que o burro que vivimos no elegante cortello entrase no trato.
Non é a sentenza de Protágoras, senón o noso proverbio, e non é un asno: “O que queira un cabalo sen sombra, avísame a pé”.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
En 2011 estalou o poderoso movemento do 15-M, que puxo en aprietos ao Govern catalán. Entre outras cousas, naquela ocasión a Policía abalanzouse sobre a indignada acampada da praza Cataluña de Barcelona e asediou o Parlament o día en que os activistas debían aprobar os... [+]
En Internet aparece o título dunha película que aínda vin de pequena cando buscaba a palabra Willow. Nesta película chea de fantasía, o protagonista, un pequeno home chamado Willow, transformou o mundo liberando aos seus habitantes dun reino opresor. Google acaba de lanzar... [+]
A charla de Irene Coulon sobre a bela dormente e a imaxe da incineración foi o tema principal da Feministaldia deste ano. Ha desgarrado as ideas culturais do soño, aclarando que tamén temos masculinizado o soño. Moitas das leccións (culturais) do soño están... [+]
Araia díxome que vos escribise. Díxome que antes de deixalos (fareino este ano), queren levarvos un texto meu, que eu nunca vos levei, e que merecedes, que sentiredes orgullosos de min. Non se pode deixar pasar unha oportunidade así. Non se que podo dicirvos que xa non volo... [+]
Recentemente tiven a oportunidade de ver o último traballo de Pierre Carles, un autor de documentais comprometido. Baixo o nome de Guérilla deas FARC, l'avenir a une histoire (guerrilla das FARC, o futuro ten historia), propón un relato renovado do conflito armado que durou... [+]
A mala xestión da pinga fría valenciana provocou un cambio nas alertas por meteorología adversa, como se puxo de manifesto na primeira tempada de "inverno". Ante a ameaza de que os ríos se desbordasen en Hego Euskal Herria, as indicacións de protección chegaron por varios... [+]
O emprendimiento está de moda. O concepto cobrou forza e estendeuse moito máis alá do vocabulario económico. Just do it: faino sen máis. Pero non o esquezamos: a lema vén do mundo da propaganda. É o disfrace da palabra ser compradores activos? Os empresarios actuais... [+]
Estamos nun caos. Iso dixéronnolo os medios franceses, que o Parlamento fixo caer ao goberno o 4 de decembro. O temor de que o caos político, institucional, social, económico ráptenos na horda do inferno a todos vénnos ás veas. En que comedia imos xogar! En que miserable... [+]
Seguramente, a maioría de nós xa compraron, aquí e alá, os agasallos para o Nadal. Porque a visita nocturna a Olentzero é unha gran cita, especialmente para os máis pequenos. Todos se preparan para esta frutífera época do ano: Bilbao arde tanto como Vitoria, Pamplona e... [+]
Que é o que máis che sorprendeu cando saíches do cárcere? Preguntáronme moitas veces no último ano e medio.
Ver que as rúas de Bilbao están cheas de turistas e de cans con dúas patas, por exemplo? Ou os cambios na situación política? O primeiro cansoume e amoloume... [+]
O tema das axudas para a aprendizaxe do eúscaro é realmente confuso. O cidadán que queira aprender euskera deberá acudir a máis dun portelo para saber canto lle custará o curso que quere realizar e de onde, como e cando obterá as subvencións. Porque aínda custa diñeiro... [+]
A comprensión e interpretación da lingua matemática é o que ten importancia no proceso de aprendizaxe, polo menos é o que nós dicimos aos nosos alumnos. A linguaxe das matemáticas é universal, e en xeral, a marxe de erro para a interpretación adoita ser pequeno... [+]