Gústame criticar, desde sempre, e ás veces critícoo sen ver un espectáculo, porque se fai nun pobo dese tipo, porque se vai a falar dese tema, ou porque me espertei con tanto mal humor. No fondo, porque o son.

Unha vez máis criticarei o que non vin, pero non por maldade. A quen queira penetrarse neste tema aconséllolle o libro de Antton Luku sobre a liberdade, pois eu mencionareino na portada. As mascaradas deste ano acaban de saír de Idauze-Mendi e, como nunca vin nin ouvín na miña curta vida, comezaron cunha misa. Con todo, pensei que era un rito pagán e que os entroidos se celebraban para pór o mundo ao revés. Pensei que as relacións de poder, aínda que só fóra por uns días, empregábanse para destruír a vermellos e negros, personaxes de máscaras sonoras. Cando o meu amigo me devolve o libro de Luko (Lolüz!) confirmareino.

Non vin aínda a mascarada, pero confío en que despois, no xogo da tarde, foi enviada ao diaño... pero teño as miñas dúbidas.