Doutor Lorgeril, dinos en que consiste o problema do colesterol.

É un problema de colesterol… que non hai ningún problema (ja, ja…). O tema do colesterol está enormemente esaxerado desde o punto de vista médico e científico. Converteuse na primeira causa das enfermidades cardiovasculares, do infarto e do accidente cardio-vascular cerebral, pero pódese dicir con total tranquilidade que o colesterol é inocente. O colesterol pode ser un sinal, a marca dunha vida inadecuada. Entre comiñas digo “unha vida inadecuada”, porque vivimos como unha vida prexudicial para a saúde. Máis que mirar ao colesterol, deberiamos preguntar á xente, “interrogarlles” como dicimos os médicos, para saber como viven, facendo exames precisos, tocando as arterias, observando con estetoscopio… Mediriamos moito mellor o risco que ten a persoa de sufrir un accidente cardio-vascular. A experiencia dinos que preguntar á xente que comen, canto pipan, que exercicio fan… son camiños moito máis axeitados para evitar estes accidentes que medir o colesterol.

Se iso é así, como chegamos até o punto no que vivimos hoxe na cuestión do colesterol?

É unha historia moi longa. Resumireicho. A agro-alimentación xurdiu da loita entre as dúas partes da industria. Por unha banda, os produtores de leite e carne: teñen graxas saturadas e aumentan o colesterol do sangue se se comen por xunto. Doutra banda, os produtores de aceites vexetais que querían substituír a manteiga pola margarina; para cociñar ou utilizar manteiga, coñecerás o debate. Simplificándose, pois, os que querían que o aceite da flor do sol impuxésese sobre a carne e a manteiga declararon a guerra ao colesterol.

É unha guerra moi mala. Desde o punto de vista científico, o colesterol é unha estafa. A cuestión acelerouse na década de 1990, cando se lanzaron ao mercado medicamentos, estatinas, de gran potencia para reducir o colesterol. Entón entrou un terceiro socio na batalla, a industria farmacéutica. Pero como as autoridades sanitarias pedían probas científicas aos industriais e era moi difícil obtelas, inventáronas con claridade.

Digo “estafa” porque realmente foi unha fraude. Tras o escándalo que sufriu recentemente en 2005 co famoso Vioxx [antiinflamatorio moi coñecido e moi utilizado, que foi sacado do mercado polas autoridades despois de que se demostrasen os seus danos], as autoridades estableceron novas normas para os ensaios clínicos. E cando se empeza a aumentar o control sobre as probas con medicamentos por parte dos industriais e os científicos, as probas científicas das estatinas desapareceron, así, simplemente. É dicir, todos os ensaios clínicos para testar estatinas, que antes da nova normativa eran todos milagrosamente positivos, apareceron sistematicamente negativos a partir de 2007. Agora estamos nunha guerra cun perfil máis baixo, os industriais esfórzanse por sacar proveito destes medicamentos durante o maior tempo posible, antes de que os médicos e a xente decátense de que foron enganados.

Visto desde o punto de vista económico, é un negocio de gran envergadura, son moitos os cidadáns que consomen os estatinos…

En Francia hai sete millóns de usuarios habituais destes medicamentos. Dígocho “con habitualidad”, porque entre eles están os danos colaterais das estatinas, que provocan conflitos entre o médico e o enfermo. Dixéronlle ao médico que os medicamentos non tiñan ningún efecto negativo e, pola contra, cando lle vén o enfermo dille: “desbástenme os músculos, as articulacións endurécense, empecei a perder a memoria…”. Entón o médico contéstalle: “ouza, as probas científicas han demostrado que este medicamento se tolera moi ben, serán as túas impresións…”. Con todo, o paciente abandona a medicación, volve máis tarde ao médico, quen lle di “non, non o deixes, tes que seguir tomando, salvarache a vida”, aínda que non é certo… e o enfermo volve empezar a coller o medicamento, pero cando senta afectado déixao de novo e así, empeza e deixa. Hai quen o tolera ben, a xenética manda moito nestes temas, pero unha gran proporción leva moi mal as estatinas.

Cales son os danos colaterais das estatinas?

Moi abundantes. En definitiva, se tomas estatinas en doses grandes ou medias durante moito tempo, aumenta as posibilidades de ter un cancro, de cegar, de perder a intelixencia, envenenas os teus músculos, o aparello dixestivo… Por tanto, os danos laterais son enormes. É difícil demostrar que un cancro foi creado polas estatinas, pero no ámbito científico hai datos moi preocupantes, problemas oculares, diminución da intelixencia… A min preocúpanme especialmente os da cancillería, hai moitos, repítense, e eses datos foron expostos tamén polos investigadores que teñen algunha relación coa industria.