Futuro: salarios do pasado século
Ademais da rabia, o caso dos cartóns negros de Caixa Madrid demostra o profundo que é o pozo da corrupción española.E até onde acaba a situación é inimaxinable a día de hoxe. O mundo financeiro e o comercio permanente entre as autoridades dos centros de poder vese máis claro. Nos pagos dos cartóns negros, decenas de miles de euros en hoteis, festas, alcol, restaurantes, zapatos, touros, caza...Rodriguez Intre, Blesa, Santin, Spottorno, Rodríguez-Ponga... Son 27 do pp, 15 do PSOE, 5 de Ezker Batua, 11 sindicalistas... Entre todos, nesta operación de cartóns opacos gastáronse 15,5 millóns de euros, a maior parte deles en Caixa Madrid. Todo en diñeiro negro, pero se a estafa non supera os 120.000 euros, non hai delito fiscal.
Moito diñeiro, sen dúbida, pero coas cantidades que moitos destes poucos gañaban no habitual: O Consello de Administración de Caixa Madrid gañou 71 millóns de euros en catro anos entre as 10 persoas que compoñen o Executivo. Só o presidente de Kutxa, Miguel Blesa, investiu 20 millóns de euros en catro anos. Os cidadáns non o ven ben, pero aos seus ollos non é un escándalo tan grande. Moitos pensan, ademais, que esas cantidades son dun tempo no que as finanzas estaban totalmente libres. Pero non, no mundo das finanzas, o ouro de hoxe é o de onte: Os 16 membros do Consello de Administración do Banco Santander sumaron en 2013 un total de 29,76 millóns de euros.
Pero, a pesar da cantidade de diñeiro, son pequenas cantidades se temos en conta as cantidades destinadas ao rescate bancario desde o ámbito público en España. O Estado español rescatou hai dous anos a Bankia, herdeira de Caixa Madrid, coa fusión de Madrid e outras seis caixas, cunha achega directa de 22.424 millóns de euros e indirecta –avais, creación dun banco malo...– de 120.000 millóns, máis da décima parte do PIB anual de España. Que tipo de anestesia utilízase para que os cidadáns se alteren con 15,5 millóns de euros dos cartóns negros e non reaccionen ante 144.000 millóns de euros?Trátase
dun prezo para evitar a catástrofe en todo o sistema financeiro español, segundo as fontes. Destrución en diñeiro, desastre en recortes orzamentarios e desastre ideolóxico, entre outras cousas porque sete caixas que eran públicas quedarán en mans privadas cando o Estado venda as súas accións agora (61,7%) a un prezo moi inferior ao de compra. Non só o diñeiro, senón tamén a lei someteuse ao sistema financeiro e os últimos tremores deste terremoto concentráronse nas caixas vascas, convertendo o público en privado. Iso si, tal e como subliñaron reiteradamente os dirixentes do PNV, o PP, o PSOE e as caixas, “por obrigación legal”.
Pero tranquilo, porque España está a crecer. Será o que máis creza na UE este ano. Cando se fala do outro lado da moeda do crecemento, salguen enseguida 5 millóns de parados e é probablemente a parte máis negra, pero non a única. Unha das consecuencias máis graves é a caída dos salarios e a vida, e que mellor que mirar ao espello dos Estados Unidos para saber o que vén no futuro.
O Fondo Monetario Mundial (FMI) prognostica que Estados Unidos terá un crecemento do 3,3% a final de ano. Barack Obama vende a catro ventos que nos últimos 55 meses creáronse 10,3 millóns de postos de traballo no seu país. O dato oficial de paro sitúase no 5,9%. Os datos reais son peores, pero hai un dato moi significativo que reflicte moito a evolución da vida da cidadanía: a caída constante dos salarios. Segundo un estudo realizado por Pew Research Center: A capacidade adquisitiva do salario medio en Estados Unidos sitúase nun nivel similar ao de 1979. Como acaba de escribir Francesc Peirón, correspondente dA Vangarda en Nova York: “Salarios doutro século no país dos máis ricos”.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Non é tarefa fácil definir o que traerá o novo mandato de Estados Unidos no ámbito económico. O eixo da nova estratexia económica será a peculiar unión entre o liberalismo e o proteccionismo para o sector exterior. A pesar do que ocorreu en Estados Unidos de forma... [+]
LANBIDE puxo en marcha unha campaña de loita contra a fraude nas Rendas de Garantía de Ingresos e creou unha caixa de correos anónima de denuncia. Respondendo as críticas recibidas, indica que esta caixa de correos é un mero instrumento para ordenar denuncias e... [+]
A evolución que tomou Internet nos últimos 15 anos, unido ao seu modelo tecnolóxico e de negocio, fainos pensar que é unha ferramenta para incrementar os peores aspectos da humanidade. En todo o mundo creáronse axentes que non están satisfeitos con esta idea. Traballan... [+]
Os últimos anos saio pouco. Díxeno moitas veces, seino, pero polo si ou polo non. Hoxe asistín a unha sesión de bertsos. “Deséxolle moito”. Si, por iso avisei que saio pouco, supoño que vostedes asisten a moitos actos culturais, e que teñen máis que comparar. Pero... [+]
En 2006, Baltasar Garzón, entón xuíz estrela, sufriu unha especie de revelación e redactou unha práctica que garantía os dereitos dos detidos por terrorismo. O mesmo xuíz viu pasar pola súa sala a centenares de detidos incomunicados, moitos deles con evidentes signos de... [+]
Son un dos máis bonitos recordos que teño no corazón. Naquela época estaba a facer Filoloxía Vasca e fomos a unha sociedade de Arbizu a un concerto de Ruper Ordorika. Alí estaban Rikardo Arregi Diaz de Heredia e Juanjo Olasagarre. Non me atrevín a dicirlle a Arregi que... [+]
Recentemente, ante a pregunta sobre en que consistía a emerxencia climática, un científico deu a excelente resposta: “Mire, a emerxencia climática é esta, cada vez ves no teu móbil máis vídeos relacionados con fenómenos meteorolóxicos extremos, e cando te dás conta,... [+]
Dise que Simone de Beauvoir escribiu que o opresor non sería tan forte si non tivese cómplice nas liñas do oprimido. A min paréceme moi normal... Que queredes? Cando estás pisado, tamén é comprensible que queiras mellorar a túa condición, e para iso é moi útil ofrecer... [+]
O 25 de novembro, Día Internacional contra a Violencia Machista, a Secretaría Feminista do sindicato Steilas publicou un cartel: O noso corpo é un campo de batalla, e todos os centros educativos de Hego Euskal Herria recibírono. Queremos denunciar a violencia que sofren as... [+]
Vivimos nun contexto no que os discursos de odio antifeministas e racistas a nivel mundial están a aumentar gravemente. As narrativas de extrema dereita insérense en todo o mundo tanto polas
redes sociais como polas axendas políticas. O racismo e o antifeminismo... [+]
Moitas veces, despois de mirar as brumas desde a miña casa, ocorreume non coller paraugas, aínda que saiba que vou acabar de empapar. Por que será? Talvez non lle apetece coller o paraugas? Quizá coa esperanza de que non me molle? A pesar de todo, a conclusión foi sempre a... [+]
Recordo que con 16 anos, a Ertzaintza identificoume por primeira vez nunha concentración a favor do eúscaro ante os xulgados de Bergara. Criamos que en Euskal Herria era lexítimo o clamor pola euskaldunización dos tribunais, pero tamén entón faltaría algún permiso,... [+]
O desastre provocado pola pinga fría en Valencia deixounos imaxes dramáticas, tanto polas consecuencias inmediatas que tivo, como porque nos adiantou o futuro que nos espera: que este tipo de fenómenos climáticos extremos van ser cada vez máis numerosos e graves. Isto... [+]
A actualización do Plan Enerxético de Navarra pasa desapercibida. O Goberno de Navarra fíxoo público e, finalizado o prazo de presentación de alegacións, ningún responsable do Goberno explicounos en que consisten as súas propostas á cidadanía.
Na lectura da... [+]