O recuncho máis fermoso de todos os recunchos? Quizá iso sexa o que moitos pensan sobre a capital catalá, xa que os turistas se lles están achegando por todos os recunchos nos últimos anos. De todo. Até asfixiarse. Até o punto de pasar por encima dos veciños. Imaxe dun exército armado con cámara de fotos, que che pisa antes de que saias da porta. Obxectivo único: Conquista da Sacra Familia. Adquisición de Park Güell. Saqueo de tendas Souvenir. E tomar posicións en todos os top place de Lonely Planet.

Si estiveches alí durante o verán xa sabes o que é; si non, basta con entrar en Youtube e ver o documental Bye Bye Barcelona dirixido por Eduardo Chibás. Trátase dunha película dunha hora sobre o turismo salvaxe que sofre a cidade e conta con perspectiva o desastre actual. A carreira comezou cos Xogos Olímpicos de 1992, pasando de 1,7 millóns de turistas ao comezo daquela década a máis de 8 millóns en 2013. E aposto a un café que este ano se vai a superar esa cantidade nun Barcelona que se converteu nun destino de moda para toda Europa.

Pero a cidade desbordouse, os disturbios dos Barcelona deste verán avancen, non está preparada para esas aglomeracións. Claro, os petos dalgúns si, e aí empezan as discusións. A crise económica ha dado unha boa escusa ás empresas que espremen aos turistas para defender a bandeira de calquera actividade relacionada co seu negocio. A resposta das autoridades de Barcelona foi, máis ou menos: “Trae diñeiro? Entón adiante”.

A partir de aí, as rúas eran da cidadanía –tan barcelonesa, Ramblan, 8 de cada 10 persoas son turistas na actualidade–, pechábanse restaurantes para os aldeáns, para ampliar os fast-food preferidos dos visitantes, planificar os principais investimentos da cidade para os estranxeiros, e, sobre todo, coa especulación inmobiliaria, para que a xente vaia ás casas onde vive coas normas urbanísticas que “anima”.

A conta dá un susto, porque mostra a cara máis fea do turismo que podería ser unha actividade económica “branda”. E nestas paraxes aprécianse tentacións para imitar esa sobreexplotación –o Guggenheim deu o tiro de saída ao fenómeno e desde entón foi alimentado por numerosos eventos deportivos e culturais–, polo que non sería necesario prestar atención a este feito catalán. Tourist, remember, you’re in the Basque Country, quizá porque a nós tamén nos vai a chegar a hora de empezar a dicir algo máis .