No século XVI, os bizcochos eran un dos principais alimentos dos mariñeiros durante as longas travesías. Eran pequenos sopapos redondos, como galletas, feitas de fariña de trigo. Cocéronse dúas veces para que non se fermentaran durante a viaxe. E desa dobre cocción vénlles o nome, porque en latín bis coctus significa “cocida en dous”

Por tanto, aqueles bizcochos de fai 500 anos non tiñan nada que ver cos nosos orgullosos bizcochos de hoxe. Parecíanse máis aos biscuit en francés ou en inglés. Pero non eran doces. Comíaselles xunto con peixe salgado, xamón, legumes ou arroz, ou, na súa falta, botábaselles un pouco de aceite.

Afeito mollar bizcochos abriuse desde o principio. Pero o que facemos hoxe por puro capricho, facíano por necesidade. A medida que pasaba o día, os sopapos endurecíanse até facerse incomibles. Por iso mollábaselles na auga ou no viño, para favorecer a dentadura.