Se algo vai cambiar
Unha das ideas que xerou esta crise é que o 1% da xente domina os modos de vida e destinos doutro 99%. Vivimos baixo unha pequena minoría ridícula, polo que non debe ser tan difícil envorcar a cousa se son tan poucos.
A idea está ben porque é forte, pero ao mesmo tempo é absolutamente falsa, porque en todos os ámbitos da sociedade o poder está organizado de acordo cunha estrutura piramidal, é dicir, poida que no vértice superior só estea o 1% dos habitantes do mundo, pero na segunda escala, digamos, o 3%, o 1% é tan responsable da situación como ese, e case degusta a mesma altura dese 1% as vantaxes do poder. Cada vez que descendemos unha escalinata na pirámide, a porcentaxe de persoas que están na pirámide aumenta e diminúe a responsabilidade e o nivel de poder. En que grao da pirámide comeza a ser insosteible o peso da estrutura superior? Que porcentaxe da poboación sopórtaa?
Outra idea que nos deixou a crise é que si, todo está moi mal, pero... non se pode facer nada. Isto repetiuse de maneira constante, non poucas veces de forma interesada, é dicir, “non se pode facer nada”, e despois, na súa propia conciencia, “e por que!”, porque son moi simpáticos, si a orixe non prexudica os seus intereses, por suposto.
A maioría andamos entre a rabia de xerar as primeiras ideas e a desesperación da segunda, e andamos sen rumbo, sen que a situación puidese adiviñar a resposta que merecería. Por iso, cando pasaron uns meses, vólvome atrás e paréceme aínda máis digno de aplauso a actitude da ex directora do Departamento de Facenda de Navarra, Idoia Neves, que puxo moito de si, pola honestidade, sen esperar nada. A súa xenerosidade puxo en dúbida ao goberno e en evidencia a realidade, e quen sabe, aínda pode ser decisiva, en termos políticos, a súa achega. De momento, con todo, isto non lle deparaba máis que desgustos.
Non sei en que grao da pirámide sitúache o cargo de director do Departamento de Facenda de Navarra, máis cerca do vértice que da base, por suposto, pero non tan arriba. Tratando de fuxir do pesimismo como do optimismo, creo que, supondo que a maioría da xente dos elos máis elementais da pirámide estará a favor, abonda con que un número significativo de individuos de mediana categoría diga que non vai empezar a cambiar nada, nin aquí nin en ningún sitio.
E para iso é imprescindible a implicación persoal.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Ukrainako gerrar hasierako zergatiak ez dira azaldu zizkigutenak bakarrik, beste arrazoi batzuk ere badaudelako. Errusiak zioen Ukrainako errusiar hiztunen defentsarako urrats bat eman behar zuela; Ukrainako Gobernuak, aldiz, Errusiaren armadari aurre egin behar zitzaiola,... [+]
Ekonomialariei asko gustatzen zaizkie merkatuen jokabideak adierazten dituzten grafikoak, kurbak alegia. Deigarria egin zait zentzu horretan Pluralistic webguneko “The future of Amazon coders is the present of Amazon warehouse workers” artikuluan (Amazonen... [+]
O pasado mércores, a Facultade de Educación de Leioa estaba cargada de estudantes, xa que viña Samantha Hudson. É un artista, cantante e influencer transgénero mallorquino nado en 1999. A estrela dos encontros Kantatzen Herria contaba cunha fileira interminable de selfies e... [+]
Bekatu bat aitortu behar dut hemen. Duela lau urte, ohitura berri bat sarrarazi nuen nire bizian: igande gauetan, kaka kanoi baten antzera "informazio" jarraikia hedatzen duen CNews telebista kate ultraeskuindarra begiratzen hasi nintzen. Hasieran ordu erdi bat astero... [+]
Hay coincidencias sorprendentes na vida. Cantos espectadores poderían reunirse no Teatro Arriaga? Cantos aseos hai en cada planta? Que probabilidades hai de que dúas mulleres guipuscoanas coincidan no mesmo instante e lugar, despois de 35 anos sen verse?
Así atopei a Itziar... [+]
Transfeminismoak argia eta konplexutasuna ekarri ditu gorputz, genero eta desirei buruzko eztabaidetara. Hala ere, itzalak ere sortu ditu. Ustezko koherentzia politiko erradikal baten izenean –askotan hegemonia oso zehatz bati lotua–, diskurtso transfeminista batzuek... [+]
Vivimos tempos curiosos e realmente vivimos. Son tempos nos que se di que a educación está en crise e, polo menos, á vista de todos, a bolita ten xa 2.361 anos.
Non fora da academia de Platón, o seu querido mestre Aristóteles, para erixir un liceo. Un Liceo, evidentemente,... [+]
Hai unhas semanas, na rúa Deputación, no centro de Vitoria-Gasteiz, dous homes arroxaron a unha persoa sen fogar desde o pequeno rellano da escaleira que daba ao exterior do local onde durmía. Non só o derrubaron, senón que inmediatamente colocaron ante a lonxa unha varanda... [+]
Recentemente abriuse o plan de ordenación urbanística exipcio para o territorio de Gaza. Un debuxo recolle as rúas, edificios e imaxinarios do futuro, sobre unha realidade que aínda cheira a metralla e a artefactos explosivos. Proposta urbanística, utilizada como outro... [+]
Tanto feministas como ecoloxistas vimos a oportunidade de pór a vida no centro da pandemia de Covid-19. Non eramos uns idiotas, sabiamos que os poderosos e moitos cidadáns estarían encantados de volver á normalidade de sempre. Especialmente, os que pasaron un confinamento... [+]
O último informe do Instituto Vasco de Estatística, Eustat, destaca que aumentou a sensación de inseguridade cidadá. En Gurea, en Trapagaran, Seguridade xa, algúns veciños chamaron a manifestarse contra os delincuentes.
Dous foron as razóns que levaron a esa sensación... [+]
Hai vivendas que están subscritas a portais de venda porque queren comprar unha casa. De cando en vez fan citas para ver as casas, e estou seguro de que o vendedor sabe que esas persoas non comprarán a casa, non polo que atopan na visita, senón polo que non teñen... [+]
Arthur Clark escribiu en 1953 a novela distópica O fin da infancia: unha descrición dunha sociedade que deixou de xogar. E non é o momento de xogar especialmente a infancia? O momento de xogar, de sorprender, de ver e de facer preguntas vivas. O momento de deixar o espazo... [+]