“Sabede que se está producindo unha revolución silenciosa. Non é unha explosión, nin un ruído especial, pero a realidade cambia a cada pouco por cada palabra que se pronuncia”. Despois de mencionar isto, Yoko Ono recomendounos un libro de meditación que se atopa en América, moi en boga, na rolda de prensa da retrospectiva Half-a-Wind Show que instalou no Museo Guggenheim. Vestido de traxe, co seu chapeu de á ancha e as súas enormes lentes negras cubrindo o seu rostro, apareceu na multitudinaria presentación.

Trátase dunha mostra retrospectiva de máis de 50 anos de creación, composta por máis de duascentas pezas e que ocupa toda a terceira planta do museo Guggenheim Bilbao. Fotografías de performances realizadas nos anos 60, instalacións, películas de 16 mm, obxectos cotiáns convertidos en obras de arte, sala dedicada ao grupo de música Plastic Ono Band e á traxectoria musical do creador...

A exposición Half-a-Wind Show vira por Europa. A ninguén lle pasará inadvertido Yoko ONO, que para uns é maldito e para outros admirado, pero que en ningún caso deixa rastro.

En diferentes lugares de Bilbao, o creador puxo tres palabras que transforman a paisaxe cotiá da cidade: “Voa”, “Soñar” e “Imaxinar”. Están redactados en eúscaro e inglés. Non é a primeira vez que Yoko ONO inflúe no espazo público. Utilizou un recurso artístico similar na exposición de 1996 en Richmond (Virginia, EE.UU.). Nesta ocasión, Miguel Strogoff colocou estas palabras en soportes publicitarios. Tamén puxo palabras en eúscaro na parede dunha das salas do museo Guggenheim da capital biscaíña. Por crear, Yoko Ono entende a creación. E por iso, a miúdo converte obxectos cotiáns en obras de arte, querendo dar un significado máis aló do seu carácter provisional. Nesta procura do concepto non faltan as instalacións con instrucións precisas, como o Evento da Sala Azul, onde hai que esperar a que a habitación estea azuleada, á luz da tarde. Ou o espazo equivocado que constrúe un imán forte situado á esquerda da habitación, na peza Oreka. Os obxectos cotiáns transfórmanse e transmiten mensaxes ao mundo, tal e como expresou o creador.

Yoko ONO tamén recorreu ás performances. Nesta exposición son moitas as fotografías e películas de preformances realizadas polo creador estadounidense. A maioría, con todo, trátase de accións levadas a cabo nos anos 60. Por exemplo, a realizada na Praza de Trafalgar de Londres en 1967, cando conseguiu tinguir o gran león de pedra, símbolo do Reino Unido. Na primeira sesión, a policía prohibiu a acción, realizou unha segunda sesión e Yoko ONO conseguiu tapar o león dicindo que se trataba dunha película. A este creador encántalle a intervención no espazo público e tamén lle gusta retratar as actividades.

Tamén hai películas de 16 mm nesta exposición. 5. Na película (O sorriso), por exemplo, o propio John Lennon mantén o primeiro plano durante 51 minutos, ata que sorrí. 4. A película (Ipurdiak), de 80 minutos de duración, está composta por imaxes que mostran os primeiros planos dos cus para pór en dúbida a intención do cine.

Outra das seccións desta exposición é a dedicada á traxectoria musical de Yoko Ono. Xunto a John Lennon, pódense ver as portadas dos vinilos gravados en solitario ou co grupo Plastic ONO Band, así como as gravacións dos concertos. Cunha longa traxectoria iniciada en 1962, Yoko ONO ten no seu haber un novo disco, editado en 2012 xunto a Kim Gordon (Sonic Youth).