Non é habitual que se organicen concertos na igrexa e txosnas de festas. No barrio de Usurbil, con todo, é unha tradición de varias décadas. Aginaga sempre tivo un forte carácter popular e a antiga igrexa desempeñou un papel de punto de encontro desde a década dos 60. Entre outros, actuaron grupos como Kaotiko ou O seu ta Gar.

Si o Concello non o fai, farémolo nós

“Aínda que o utilizamos durante anos, nos últimos anos démonos conta de que a igrexa se nos estaba caendo a pedazos -di a ordenanza Aritz Aranburu-, as paredes estaban a caer, tiñamos pingueiras, as xanelas estaban tapiadas. Ao Concello de Usurbil pedímoslle varias veces que fixese reparacións, pero non estaba nas súas prioridades e estaban a atrasar o traballo”. Finalmente, no ano 2009, os veciños decidiron dar o paso eles mesmos.

Así, crearon a Asociación Popular Bidean Agiñarron, que reúne a mozas e adultos. Dúas construtoras do pobo foron convencidas para que deixasen material para as obras de reparación e para que realizasen labores de asesoramento. Posteriormente, unha vez reunidos os seus proxectos nun informe, lograron convencer ao Concello de que debía levar a cabo o seu labor en Getxo. A pesar de que os veciños conseguiron recadar fondos en auzolan, o Concello abonoulles os gastos da empresa. “Todo o traballo de reparación fixémolo entre a cidadanía –explica Aranburu–, aprendemos a medida que collemos ferramentas e fixémolo”.

As obras iniciáronse en febreiro de 2013 e en seis meses culminouse a primeira reforma da Lei de Emprego. Desde que se celebrou a comida inaugural, a igrexa de Aginaga cumpriu coa función de punto de encontro anterior. “Queremos que sexa un centro accesible para o día a día. Anteriormente, ademais da función para a vosa festa, engadimos actividades culturais. De momento realizamos recitais de poesía, ceas de bertsos e obras de teatro, pero a nosa intención é facer un proxecto máis continuo que dea vida ao pobo. Queremos levar a cabo actividades que toda a veciñanza poida gozar, como as escolas de pilates para maiores ou o refuxio infantil”.

O veciño recoñeceu que é difícil crear e manter un proxecto deste tipo, coa intención de cumprir cos obxectivos. “Somos o motor deste tipo de proxectos os mozos, pero nós tamén temos moito traballo e ocupación ao longo do ano, e non podemos dedicarlle o tempo que queiramos. Por outra banda, como até agora foi un espazo de loita e de festa, está a resultarnos difícil a persoas de diferentes idades que digan que a igrexa tamén é súa. Cremos que o imos a conseguir aos poucos”.

As prescricións están a piques de entrar na segunda fase da reparación. Co obxectivo de reconstruír a planta superior, espérase que o diñeiro sexa recadado a través do crowdfunding. “E para iso, estamos a dar a coñecer a imaxe de Aginaga no exterior. Si a xente cree no noso proxecto, axudaralle”.