A radioactividade difundiuse a través de varias estradas ao longo da historia da central nuclear de Fukushima. Nun primeiro momento, cando se produciu a explosión, dispersouse á atmosfera a través de gas, pero desde entón a auga segue sendo o seu principal medio de transporte.

Levan tres anos regando os corazóns nucleares da central, tentando controlar a temperatura. Parte desta auga está a converterse en gas e vértese á atmosfera. A maior parte esténdese polo solo e, tras contaminar o solo e a auga da zona, desembárcase, tamén contaminándoo. Aínda que recollen parte da auga, durante o tempo os depósitos danáronse e a auga segue fluíndo.

TEPCO, empresa xestora de Fukushima, está a adoptar unha serie de medidas tecnolóxicas que poden ser de interese grazas á presión internacional e, sobre todo, á indignación dos Estados Unidos de que a auga derramada está a atravesar o Pacífico e chega a Estados Unidos. Unha delas é a formación dunha capa de xeo ao redor da central. A construción da capa de xeo comezará a primeira semana de xuño, e debería estar terminada en marzo de 2015. Terá unha lonxitude de 1,5 quilómetros e soterraranse 1.550 tubos de 30 metros de lonxitude cada un. Na súa contorna instalarase unha rede de tubos de diámetro inferior para a circulación de líquidos refrixerantes.

Deste xeito, espérase que se conxele un terreo extenso e que, grazas a iso, a auga desa zona quede atrapada. Non parece mala idea, pero cada vez son máis os científicos que afirman que a auga captada debilitará a densidade da terra e, en consecuencia, danará as columnas estruturais da zona nuclear. Van crear un problema máis grave para controlalo? n