Díxoo Iñaki Segurola no blog da man 31:

“Eu diría que, cando a discriminación violenta do eúscaro mitigouse considerablemente (sobre todo no medio oeste do eúscaro), está a evidenciarse a ‘mentira do eúscaro’. Hai que dicir as cousas dalgunha maneira, e diferenciarei os pobos ‘á Lekeitio’ e ‘á Salvatierra’. Nas primeiras paréceme que o pasar por alto; si o somos, non hai dúbida de que somos, e entón, para que ‘cansarnos’ si sinto que o máis fácil é tombarme no colo desa lingua que me entra polas pantallas? E o que está a suceder é que o eúscaro descende, sobre todo entre os adultos, é dicir, entre a forma de xente que, mirando aos pantalóns, quere facer o desprezo da vida ou da caída esistencial. Nos pobos de segunda clase moitos non teñen claro que son, si non o son ou non, porque a perda da lingua é moi antiga e entón, para fortalecela, que mellor que aprender e facer en eúscaro? E aí sobe o eúscaro; ese eúscaro que non é de ningún sitio e que pode ser case de calquera, si, pero en última instancia o eúscaro. A esencia ou o resultado do que está a suceder nestes dous tipos de pobos é que os que non saben eúscaro están a aprender, para que os que o saben déixeno tranquilo”.