En recompensa, o grupo de Tafalla (Navarra) está a ter cada vez máis eco. O grupo formouse fai uns dous anos e o seu primeiro disco foi publicado en febreiro, pero xa fixeron unha chea de actuacións públicas por toda Euskal Herria e cada vez son máis coñecidas.
Urko Araiz (guitarra e voces), Iñaki do Río (batería), Xabier Ouses (contrabaixo e voces) e Amaiur Esparza (voz e guitarra) son novas, teñen 23 e 24 anos, e o seu entusiasmo, a súa paixón, a súa coraxe e a súa forma de vida son a nota predominante ao escoitar as cancións do disco.
Gravaron dez cancións, a maioría delas en eúscaro, unha en inglés e a outra en castelán, entre outras. A canción Crazy, que se canta en castelán, pertence á banda de punk inglés The Adicts, dos anos 70. A música e as letras de todas as demais cancións foron creadas polos propios membros de Odolkiak Epeetan. Nas cancións aprécianse aires de rock and roll, rockabilly, psychobilly e punk rock. Tocan con gran intensidade e as cancións móvennos o corpo.
As sesións de gravación leváronse a cabo nos estudos k da capital navarra. A gravación e a produción están ben feitos, e realizaron unha melodía potente, que se pode escoitar en voz alta. Á hora de gravar as cancións quixeron resaltar a esencia da canción, e deixaron ao carón as adaptacións ou os adornos que sobran. As cancións son curtas e todo o disco pódese escoitar de maneira rápida e sinxela (dura media hora).
Nas súas palabras, a maior parte das denuncias céntranse en críticas, protestas e acusacións contra os detidos. Falan de forma directa ou con ironía, sen pelos na boca. De amizade e traizón: “O que me dixeches de pequeno é que seriamos sempre amigos, pero hoxe quedou claro que non fuches máis que un traidor. Que estivo esperando? De amigo a inimigo!” (Innomeable).
Por vinganza: “Quero ver o teu sangue, medo nos teus ollos, mentres vivas, toma as morcillas como recompensa. Dunha vez por todas quero facer algo, converter as palabras en accións, ser dono do meu mundo” (As morcillas a cambio).
Cansazo e noxo: “Estou até o poldro con todo o que me rodea, o mesmo sabor todos os fins de semana, depende de vostede que faga algo ou non, porque estamos a caer máis profundamente neste pozo depurado. Subimos pola rúa unha gargallada e dúas risas, e séguenos a policía, a mesma copla de sempre, non nos deixan en paz” (Alá).
Reflexionan sobre a sociedade e a vida: “E todo segue igual; a decadencia da vida; todo o mundo está a buscar un soño; e non o saben, eu vou alén” (a Decadencia pura). “Quero ir lonxe da miña sucia cidade, buscando outras aventuras; que me traerá o destino, un mundo novo cada día” (Antes do que pensaba). “Nós e os nosos quedamos aquí, hoxe como onte, pasando a vida, quen nos ensinará a vivir a vida” (Non primavera).
E animan aos mozos a levantarse e loitar: “O día de mañá non existe, non lembra o que fixo onte; hoxe, como onte, morre de repugnancia; hai tempo que o mozo zombi rendeuse. Levántache mozo!” (Gazte zombi).
A cadea axudoulles a publicar o seu disco Astatzen, un blog sobre o movemento musical navarro. Ese mesmo blog o ano pasado sacudindo as cadeas. Publicou a colección de música rueira de Navarra #1. Nesta colección, entre outras, pódese escoitar a canción Baino baino lehen (antes do que se cree) de Odolkiak Epeetan.
A partir de agora seguiremos con atención o que fai o grupo Odolkiak Ordaindu, e si temos a oportunidade de ver unha das súas actuacións públicas, non o perderemos. O grupo ten moi claro o que quere facer, e si escoitamos as súas cancións fortalecémonos e animámonos, porque o grupo transmite moita enerxía.
Sorprendeume –en bo sentido– este novo proxecto. En Bergara, Aitor Aldanondo, creado ao redor dunha pedra, ten moitos sentidos. Neste traballo quixo sacar dalgunha maneira o que viviu durante anos.
Aldanondo iniciou a súa carreira musical no grupo da Brigada Criminal,... [+]
Con motivo dun documental sobre Eñaut Elorrieta, convidáronme a Tabakalera fai dous ou tres semanas. Gustoume a invitación á estrea coloquial, pero cando me acheguei ao cine empecei a atopar moita xente, aí Paul e Itziar, aí Maiz, aí Eneko, Olatz e Idoia, aí Miren, aí... [+]
Ás veces hai que unir moitos elementos para obter un resultado que non prevexas. Isto ocorreu dalgunha maneira co grupo Feline, creado entre Gernika e Bermeo. Iñaki Baini, do grupo Primeiros Auxilios punk, comezou a xogar coa electrónica en casa e gravou algunhas maquetas. A... [+]
"Aquí, como unha revelación, vese máis claro o espazo e o tempo". Miren Narbaiza volve e grazas. Narbaiza é un dos cantantes máis especiais da escena. Non hai máis que ver como goberna as novas cancións.
Porque á maioría dos creadores pásanos que o que facemos é a... [+]
Alegreime moito de que os irmáns Artza, xunto coa posta en marcha da nova discográfica, tivesen a intención de recuperar e sacar en vinilo a maqueta de Barrakos, onde a compraría? De feito, a maqueta citada, de 1990, é un tesouro que a nosa música quedou inadvertido na... [+]
Non hai outro camiño, hai que cambiar o que non che gusta e crear algo máis: rompelo e empezar de cero. Esa foi a base do punk, e iso é o que Leire Led Inferno (voz) e Txerra Bolinaga (batería) decidiron cando o grupo Piztupunk disolveuse voluntariamente e decidiron desde... [+]
Si es dos que escoitas música en Internet, case seguro que coñeces Kokoroko. Igual cres que non, pero colle un segundo e busca a Abusey Junction. O riff melancólico guitarra de Óscar Jerome foi coñecido por estar entre os favoritos do algoritmo de plataformas como Spotify... [+]
O grupo Neoma leva á percusión da tradición, cun coidadoso molde electrónico. Leire Etxezarreta, Amets Ormaetxea e Irati Gutierrez de Arrasate, Garazi Otaegi de Asteasu, Eneritz Aulesti de Zarautz, Maria Lasa de Zizurkil e Alaitz Eskuero de Deba son o sete membros. Todos son... [+]
En 1988, en plena etapa de mocidade punk e RRV en Euskal Herria, entre Bilbao e Santurtzi, catro valentes mozos que miraban á música transoceánica, incluídas as antípodas, fundaron o grupo A Seita, un dos impulsores do pioneiro fanzine A Herdanza dos Munster. Ademais de... [+]
Euskal Herria non emitirá historias como Searching for sugar man. Diminuídos e desfavorecidos, que lle imos a facer. Pero este pequeno pobo, e o gran inferno, é o que deu moitos mitos que saen das sombras e volven ás sombras.
Na década de 1980 tivo a súa bautizo musical o... [+]
O grupo Perlata de Arrasate non vai casar con case ninguén. Desde 2015 están a facer o seu propio camiño, mirando o que se fai ao seu ao redor, pero nunha dirección e ritmo propios e non tranquilos. Levan bastantes discos e quilómetros nas costas. Sorprendeume, pero ao... [+]
A crise pandémica foi tamén unha nova oportunidade de rexeneración, como demostrou o grupo Odolaren Mintzoa de Usurbil. O seu traballo burlándose da normalidade, foi curado a lume lento nos estudos Garate de Andoain. Coa axuda de Kaki Arkarazo recolle 8 cancións... [+]
Calquera de nós, cada un de nós, somos necesariamente un reflexo nadando nun mar inmenso rodeado de ameazas, oportunidades e outros moitos seres vivos. Temos un bo traballo na xestión da nosa propia liña de flotación, ademais de elixir ben que recoller e prescindir das... [+]
Ao final fíxoo. Por fin, tras anos de andaina, o bertsolari Odei Barroso sacou o seu primeiro traballo en solitario. Bo, o bertsolari non. Raplari antes de ser bertsolari. Pero a sabedoría do verso vén ben comenenciuda, para dicir con rima aos que tiña que dicir e sacuderse... [+]