Cum gran salis
Cantas mulleres encabezaron as listas? Nunca nos deixarán a eses homes!”. Tomando café, todo falando e soprando, declarando até agora as listas de votación popular, unha nota que podería ser considerada como o cume do feminismo. Non obtiven resposta, nin prognostiquei nada bo.
Lembrei o tenro anuncio televisivo dunha marca de comida infantil no que se anuncia entre as imaxes impactantes dos ananos de nenos pequenos e os suspiros das nais superadas pero felices: “Blédina, du côté deas mamans” (Bledina, polas nais). Non a favor de calquera categoría, non! As esposas que se dedican ao cumprimento desa honorable función natural que se nos suxire e déixanos: as nais. Grazas a Blenda, despedindo aos nenos dunha comida que non ten un sabor mesquiño, poderemos unirnos ao resto das nosas ocupacións domésticas e, si o tempo esíxenolo, poderemos entreternos á perfección antes de terminar de preparar a cea que chasqueará ao seu marido cando regrese a casa. É esta a cabeza de todo, ou o vestir o doce sorriso de Amélie Poulain, sen pedir nada, obstinado na procura da felicidade romántica e protector de todos os miserables que nos rodean.
Non vexo nada máis, digo que “nos deixan”. Máis aló, teriamos o aspecto dunha esposa guerreira, que pasa por deixar aos nenos e aos maridos, que pasa outro tempo, que non pode saciar a figura caníbal do seu cumprimento e desenvolvemento persoal ou social, no mellor dos casos; no peor dos casos, non a mencione.
Nas listas electorais, incluídas as dos abertzales, aínda non houbo mulleres á cabeza. Debemos sorprendernos? Si a lei da paridade non nos obriga a unha discriminación positiva pseudo, talvez só pódese establecer unha, no posto 15, por exemplo. Un testo é sempre bo, pois un home debería baleirar o seu sitio para facer adornos a mesas de boa compañía. En paralelo, esta realidade poderíanos inducir á dúbida de si convidaríannos a realizar achegas interesantes ou a encher a cota? Que isto é outra cousa? Non, nada máis.
Isto é o que me inspirou. Porque, á fin e ao cabo, dicir “os homes non nos deixan” significa aceptar todo iso, porque nos impide o camiño. Si neste asunto, como noutros, chegásemos a convencernos de que nos deixen e desesperemos no esforzo, o Nadal e as Pascuas acompañaríannos, coas cebolas. Sen Blédina!, servente silencioso dos demais, sen gratitude, tanto suor e tanto pranto calaran aos nosos predecesores.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Non quero que a miña filla se disfrace de xitana nos caldereros. Non quero que os nenos xitanos da escola da miña filla gocen de xitanos nos caldereros. Porque ser xitano non é un disfrace. Porque ser xitano non é unha festa que se celebra unha vez ao ano, manchada de roupa... [+]
O camiño faise paso a paso, e hai un tempo aprendín que parece feito polo principio. Pero a xente tamén quere aprender a encher esa frase de contido. Só non podemos conseguir nada, quizá axiña que como comecemos. Incluso a gran afluencia de xente pode complicar a... [+]
Non actuou correctamente, había que tomar medidas, si non, non aprendemos. Ao parecer, non se daba conta do impacto do que fixera, seguía normal, ás veces cun aspecto máis feliz que os que lle rodeaban. Ademais, fala demasiado alto, iso non lle gusta a ninguén. Como as... [+]
Hezkuntza Sailak ez ei du ulertzen publikoko langileak zergatik joan garen grebara. LAB sindikatuari galdetzea dauka. Sindikatu horrek akordioa sinatu zuen sailarekin, 2023ko apirilean. Urte bi geroago grebara deitu dute haiek ere, aurrekoetan ez bezala, Hezkuntza Sailak... [+]
Profesor de Historia en homenaxe a un ex compañeiro que acaba de xubilarse. Bravo e máis bravo!
As leis educativas subliñan a importancia de fomentar o pensamento crítico no alumnado. Pero o claustro de profesores, nun tempo un espazo de debate de ideas e contraste de... [+]
A democracia liberal nos países occidentais parécese cada vez máis a unha democracia minimalista. O núcleo da definición sería que se respectan os cambios de goberno nas eleccións. A esta variante autoritaria, os politólogos Levitsky e Way chamárono autoritarismo... [+]
Mentres escribía esta columna, tiven que cambiar o tema, porque a miña atención se viu afectada polos aranceis de Trump. Necesitaredes poucas explicacións, é novo en todos os sitios, impuxo aos produtos chineses un 10% e aos produtos canadenses e mexicanos un 25%. O que... [+]
Esta cuña que o anuncio de substitución da bañeira por unha ducha en Euskadi Irratia anima xa ás obras no baño de casa. Anúnciase unha obra sinxela, un pequeno investimento e un gran cambio. Modificáronse as tendencias dos sanitarios nos aseos e estendeuse de forma oral a... [+]
Recollín o seu e-mail no portal da folga, no correo persoal. Ao principio pensei que era para dar a coñecer, como moitos outros, as posibilidades que temos ante a folga. Pero non, o e-mail recibido era o movemento político e comunicativo contra a folga.
Confesareivos que me... [+]
Asteburu honetan 'estetikoa' hitzaren inguruan pentsatzen aritu naiz, lagun batek esandako esaldi baten harira: “Lan hau estetikoa da”. Estetikoa hitzaren etimologia aztertu dut, badirudi jatorrian zentzumenen bidez hautematea zela bere esanahia, eta gerora... [+]
O día anterior, en Bilbao, reuninme cun amigo no bar Bira. Púxenme a pasear e dixen: “Claro, como es Giputxia, ja, ja”. E el subliñou que non era guipuscoano. Sen entendelo, continuei dicindo, “Ah! Non? Pero naciches en San Sebastián?”. “Si, nacín alí, pero eu... [+]