Europa, América do Norte e Xapón encabezaban este proceso. Con todo, hoxe en día, si quérese chegar a París cun vehículo eléctrico, sería unha aventura arriscada. Non diremos que sexa imposible, pero si que deberiamos ter en conta algunhas características que condicionarían a viaxe. Por unha banda, o vehículo eléctrico estándar ten unha autonomía duns 200 km. Doutra banda, que os puntos de carga da batería do coche non son tan visibles como as gasolineiras e non atópanse tan a miúdo. Ademais, ao chegar a unha destas zonas, pode estar ocupado durante varias horas ou danado por falta de mantemento. A Odisea podería ser, pois, a intención de París.

Algún deles podería dicir que o vehículo eléctrico está pensado para os núcleos urbanos, de maneira que pode mostrar rendibilidade a curto prazo. Pero, si é así, onde están os puntos de recarga públicos para carga rápida? Ou os que vivimos en casas de pisos e deixamos o coche na rúa, onde colocariamos puntos de recarga particulares?

E no mellor dos casos, si decidísemos adquirir un vehículo eléctrico, o seguinte obstáculo sería o prezo, xa que o vehículo eléctrico costa case o dobre.

Polo que respecta ao vehículo eléctrico, a Comisión Europea solicitou a cada Estado membro que, a finais do ano que acaba de finalizar, definise as súas previsións para o ano 2020. Á espera dos datos, a Comisión reflectiu os seus soños no seguinte gráfico. É dicir, que as súas conviccións lle saíron medio podrecidas.

En Norteamérica a situación é moi parecida. En Canadá hai preto de 4.000 vehículos eléctricos na actualidade, pero en 2020 esperaríase chegar aos 600.000, mentres que no estado de California xa hai 33.000 vehículos eléctricos e a finais desta década esperaríanse 1.500.000.

O número de cifras, nos países citados, así como en Noruega e Suecia, hai outro dato interesante que explican os números fríos: Máis do 1% dos vehículos que se venderon en 2013 foron eléctricos e, nalgúns casos, chegaron ao 3%.

En Xapón, as empresas Nissan, Toyota, FONDA e Mitsubishi, en colaboración co Goberno, pretenden pór a curto prazo 4.000 puntos de carga rápidos e 8.000 puntos de carga lentos. Ademais, comprometéronse a que entre o 15 e o 20% dos vehículos matriculados a finais da década sexan eléctricos.

A pesar das baixas cifras, son significativas, sobre todo por provir dos países máis avanzados do mundo. Creo que a tendencia que se está dando nestes estados en materia de vehículos eléctricos pode ser significativa para o resto, xa que pode xerar un certo impulso nos próximos anos. De feito, o vehículo eléctrico pode estar durmido, pero a súa influencia deixouse notar na tecnoloxía do vehículo convencional.

Así, os vehículos actuais consomen un 15% menos que hai unha década e, por outra banda, os denominados híbridos son cada vez máis numerosos. Todos os indicios apuntan a que estes coches híbridos poden ser os que faciliten o paso do convencional ao eléctrico.

Os vehículos híbridos teñen dous motores, o térmico ou o de combustible fósil e o eléctrico. Normalmente, o motor térmico afecto ao motor eléctrico, o que move as rodas; aínda que a fonte de enerxía deste tipo de vehículos é fósil, o motor térmico necesita menos para actuar, polo que o consumo tamén é menor.

Doutra banda, a investigación tecnolóxica segue o seu curso e, ao estar sempre en mans dos produtores de automóbiles tradicionais, manteñen os avances e manéxanos de acordo aos seus intereses. Con todo, somos conscientes de que os avances se están producindo en moitas áreas, e por citar unha, destacariamos a dos motores de hidróxeno, xa que por unha banda, esta tecnoloxía suporía un cambio drástico na autonomía dos automóbiles e, por outro, a enerxía primaria sería auga, universal e barata. Por último, porque tamén desde o punto de vista ecolóxico, o resto do proceso será auga. É certo que sacar hidróxeno puro da auga non é unha broma, pero, como se dixo, aínda que llo leve ás agachadas, a tecnoloxía avanza. Neste sentido, dixo que en 2015 Toyota lanzará o modelo FCV en Estados Unidos e que, segundo prometeron, terá unha autonomía de 500 km.

E no País Vasco que?

Os ensaios máis importantes que coñecemos son os de Cidade ou Epsilon. Estes nomes uníronse a un proxecto con derrota e tinguiduras políticas de interese, polo que nestes momentos o tema está totalmente abandonado na nosa contorna; a corrupción dos vehículos eléctricos de anos anteriores rompeu case por completo o camiño. Con todo, tal e como se leu na páxina web do Ente Vasco da Enerxía (EVE), a administración aspira a que para 2020 o 10% dos vehículos que circulen en Euskadi sexan eléctricos.

A maioría dos trens e metros de todo o mundo son eléctricos, polo que a electricidade serve para mover as rodas de calquera vehículo. As enerxías fósiles son limitadas e desde a súa combustión aumentaremos o efecto invernadoiro. Baseándonos nas dúas ideas anteriores, non temos máis que unhas décadas para revolucionar completamente os nosos medios de transporte, pero para iso teremos que establecer estratexias económicas a medio prazo se queremos liderar esa revolución. E en Euskal Herria non podemos perder o tempo.