O personaxe dunha coñecida película trata de saír dunha situación concreta. Élle imposible: a situación repítese unha e outra vez, cada día pasa a mesma realidade.
O mesmo pásame a min. Pero, ademais, é moito máis grave. O que se me repite a min non é só un día, senón toda unha época.
Hai uns días levou a cabo a operación contra a organización Herrira. Foi terrible: un grupo de defensa dos dereitos dos presos hase criminalizado. Os seus xestores foron detidos e imputados, as súas ideas uníronse a ETA. Saberemos en que se concreta todo isto –si realmente, como argumentou o xuíz, o grupo Herrira daba instrucións aos presos vinculados a ETA ou limitaba a súa liberdade–. Con todo, tamén foi destacable a actitude do xuíz á hora de ordenar estas detencións, é dicir, en lugar de aplicar a lexislación excepcional antiterrorista, decidiu a detención comunicada, é dicir, a ordinaria. A Audiencia Nacional pode ser o sinal dun cambio de rumbo na Audiencia Nacional. Así parece, despois de tantos anos de aplicar esta lexislación sen ningún tipo de crítica, deixando as graves consecuencias que todos coñecemos. Aquí, pois, parece que a marmota espertou, ou polo menos que abriu un ollo.
Un par de días antes de que isto sucedese, ETA fixo público –por enésima vez– o comunicado, na liña de sempre, sen noticias, cos ollos pechos e mergullada no círculo vicioso da marmota. Un rumor di que antes de que acabe o ano anunciará o seu desarmamento. Si é así, ábrese un novo tempo completo para a maioría da cidadanía, e supón unha gran esixencia para o mundo da política: vivir e actuar na época da marmota foi demasiado cómodo para moitos, pero o novo tempo esixe traballo e vontade, sen escusas, cunha clara posición persoal e unha capacidade de debate real.
Pero non creas que vivimos sós neste longo e aburrido día: En España as cousas non están mellor. A axenda política está a marcar o reto que expuxo Cataluña, pero tamén nisto escóitanse poucas ideas novas: os tópicos de sempre, os argumentos e os obstáculos tradicionais, si non houbese liberdade para pensar e actuar, coma se o inmovilismo fose unha actitude positiva.
Para dar unha volta completa ao noso ámbito xeográfico, botando unha ollada a Europa, non creas que a marea se espertou alí, non. Hoxe, en toda Europa, unha vez máis, a extrema dereita fixo un gran auxe e, nese sentido, aparecen novas ou renovadas forzas políticas que, nalgúns casos, están a dar lugar a movementos cidadáns. Son movementos contrarios aos dereitos humanos, violentos, con obxectivos inquietantes. Non fai moito que os pobos e os cidadáns europeos sufrimos as terribles consecuencias do fascismo, sempre coa mesma escusa: crise económica e social, fracaso da política e emigración. Hai que recoñecer que moita xente está desesperada e enfadada, pero non podemos aceptar que esta indignación vaia en contra doutros cidadáns –inmigrantes, homosexuais, pobres, ou outros traballadores–. Marmota tamén dorme en Europa, pero a serpe axítase e arrástrase por todas partes, estendendo o seu odio.
Sendo como é a mesma marmota por todas partes, a ver si por fin espertámola aquí e alá. Ou seica son eu a marmota? Nese caso, a ver si alguén me esperta da miña tempa.