As sociedades conservacionistas diranche que os cazadores constitúen un sólido lobby, e ao contrario, os cazadores din que as administracións obedecen as indicacións dos ecoloxistas.

A caza, a actividade cinexética, move moito diñeiro, non se pode negar. Ademais dos cazadores –serán uns 60.000 en Euskadi–, dunha forma ou outra afectan a diferentes institucións, negocios e colectivos: administracións locais (Goberno Vasco, Goberno de Navarra, departamento dos Pireneos Atlánticos, deputacións e concellos), xestores de cotos, federacións de caza e asociacións de pobos, fábricas de armas e comercios, axencias de viaxe que ofrecen turismo cinexético, mercados de cans de caza, asociacións de natureza e de dereitos.

O día 12 comeza a tempada de caza da bolseira en Hego Euskal Herria, así como de pagauso, txoloma, birigarro, usapal, perdiz e paspallás en Gipuzkoa e Bizkaia. En Álava e Navarra abriuse a tempada o 1 de outubro no caso das aves migratorias e o 1 de novembro no caso doutras especies de caza menor, xa sexan sedentarias (perdiz e faisán) ou mamíferos (coellos, lebres e raposos), en condicións estritas. O xabaril e o corzo comezaron a primeira semana de setembro, do mesmo xeito que en Iparralde, onde se produciu o sismo. Na rexión de Aquitania abriuse a caza de aves o segundo domingo de setembro. Miles de cazadores esperaban: En total, Navarra logrou 33.000 federacións, 13.000 en Gipuzkoa, 2.500 en Bizkaia e 2.000 en Álava. No departamento dos Pireneos Atlánticos, en Bearno e no País Vasco Norte, hai unhas 23.000 licenzas.

Miles de votos posibles

“Hai moitos votos en xogo”, díxonos Héctor González, membro da sociedade ornitolóxica Itsas Enara, ao ser preguntado pola política de caza das institucións guipuscoanas. “En Navarra hai 33.000 licenzas, o que significa que hai 33.000 votos en xogo”, sinalaba Toño Munilla, membro do grupo ecoloxista Gurelur en Nafarroa Hitza (11-01-2013): “Aos políticos non lles importan as aves, protexen aos cazadores. A caza en Navarra xestiónana os cazadores, cada un na súa demarcación; o Goberno non inclúe as mans. Por iso cazan todo o ano, pon veleno...”

“Mentres noutros países respéctase a caza, Gipuzkoa segue as directrices dos colectivos anti-cinexéticos”, denunciou a Asociación de Cazadores e Pescadores ADECAP-Gazteak, que en 2012 a Deputación prohibiu a caza no monte Ulia, tal e como pedía o Concello de San Sebastián en 2009 e o de Pasaia en 2011, tras declarala zona de lecer e goce da natureza. Os cazadores de Gipuzkoa mostráronse moitas veces moi duros en contra da coalición abertzale.

Na tempada de caza, os cazadores de Hego Euskal Herria sométense ao mandato de vedas de caza que o Goberno de Navarra e as deputacións fan público a comezos de tempada, en cumprimento da lei aprobada polo Goberno Vasco en marzo de 2011.

“As leis veñen de arriba abaixo”, explícanos Iker Hidalgo, presidente da Federación Biscaíña de Caza: “A directiva europea, a lista de especies cinexéticas en España, as leis autonómicas de caza, as deputacións… A lei do Goberno é máis xeral e a orde foral de vedas regula aspectos máis concretos: calendario de caza de cada especie, horarios, cota diaria…”.

En palabras de Pilar Unzalu, conselleira de Medio Ambiente, Ordenación do Territorio, Agricultura e Pesca do Goberno Vasco en 2011, “a caza no medio natural debe ser compatible coa protección das fontes de vida e asegurar liñas de desenvolvemento sostible do medio rural como actividade económica complementaria á agricultura e a gandaría”. Co obxectivo de “preservar o arraigamento social da caza e conseguir a implicación de quen a practican na xestión sostible do medio natural”, a lei recolle a listaxe de especies cinexéticas, as zonas de caza, as infraccións, as indemnizacións, as distancias de seguridade, a participación das entidades locais, etc. O PDF desta Lei, ordénelas Forais de Vedas e outros documentos colgaranse na páxina web de Argia, xunto ás entrevistas e opinións atopadas, todo o panorama da caza.