O proceso de reestruturación do sector financeiro do Estado español ha seguido o guión previsto e reforzouse o oligopolio financeiro que rodea ás entidades financeiras Santander, BBVA e Caixabank. Ademais, esta situación oligopolística intensificarase aínda máis coa próxima poxa por parte de Nova Caixa Galicia e Catalunya Banc. A diferenza de Kutxabank, as entidades financeiras Sabadell e Popular tamén se beneficiaron deste proceso, aínda que o beneficio máis importante obtivérono as tres entidades citadas.

A realidade económica ha sepultado os argumentos oficiais para levar a cabo a reestruturación financeira e os motivos ocultos puxéronse de manifesto. O proceso era necesario para limpar o sector financeiro e para revitalizar e facer viable o sector sobre uns alicerces fortes. Dixéronnos que esta é a clave para que a economía produtiva recupere os créditos. O rescate da Unión Europea foi presentado polo Goberno de Madrid como unha liña de crédito destinada ao sector financeiro, que non tería impacto no diñeiro público porque sería reembolsado polas propias institucións do sector.

Durante o verán, o FROB (entidade creada por España para a reestruturación financeira) recoñeceu que dá por perdido case todo o volume de diñeiro destinado aos bancos (36.000 millóns de euros). Ademais, esta institución prevé un aumento das perdas das entidades financeiras contaminadas, polo que se destinará máis diñeiro público a tapar os buracos destes bancos e logo a que os grandes bancos se tragen sen custo aumentando o seu poder oligopolista. A sociedade no seu conxunto perdeu para beneficiarse duns poucos: o volume de diñeiro que se está utilizando para tapar o buraco financeiro é do tamaño dos recortes sociais. É máis, a reestruturación non conseguiu o seu obxectivo, xa que dous anos despois a liña de crédito para cidadáns e empresas segue estando atrancada.

As medidas que se acaban de implementar mostran que a estrutura oligopolística do mercado financeiro é o único obxectivo da elite política e económica. Por exemplo, as entidades problemáticas cómpranse a un custo cero porque os bancos xigantes non han reembolsado até agora o diñeiro investido polo FROB para o saneamento das antigas. Ademais, en ocasións tamén reciben axudas á hora de realizar a compra, como no caso dos Esquemas de Protección Activa, nos que o comprador non se compromete a pagar as perdas futuras, senón o tesouro público. Esta é a ferramenta utilizada por Caixabank na compra da CAM por Sabadell e o Banco de Valencia.

As entidades financeiras manteñen o crédito conxelado, a pesar de que aumentaron un 35% os seus beneficios respecto ao presente exercicio. A escusa é que a actividade económica está parada, pero é sabido que a súa liña de negocio é máis segura e rendible: Reclaman préstamos do Banco Central Europeo ao 1% e compran débeda española e doutros países do sur da UE a cambio dun interese elevado do 5 ao 7%. As entidades bancarias ás costas dos Estados fan un negocio redondo, obrigado pola normativa do Banco Central Europeo. Non podemos esquecer que na actualidade o pago dos intereses da débeda do Estado español é a principal liña do orzamento que pagamos cos nosos impostos. Obviamente, a indemnización polo fortalecemento do oligopolio financeiro levámola a cabo os cidadáns asalariados ou con rendas modestas.