A castaña de San Agustín, a finais de agosto, a principios de setembro a castaña de Andra Mari, como a de Betulaza. Tamén o castiñeiro Goiz ou Arrate gaztaina. As castañas temperás Bentogorri, Legerio e Azkoitia, aptas para cocer. Despois, até novembro, unha chea deles. Áspero, ou ben Horacio Latxa, cunha morcilla de espiñas curtas que atravesa a nosa delgada pel. A finais de setembro a castaña de San Miguel é doce pero un gran para recoller. Parecida á Ciruela branca, de maior tamaño e redondez. O gran Iñurrio e o Iñurrio de gran doce. E Iñurri branco e Iñurri negro. Bizkai zuriegi, Bizkai zuriena eta Bizkaia gaztaina, txikiki gozo, cocidos. Castiñeiro de Abadiño, traseiro grande. O Txargón e o Txapardo de Lakatz, ideal para queimar este último. Markola e o vello Markol. Será el o Mariposo e o Rampante Negro? Iruria ou Iduria, Iñarmentua, Aritzaua, Bettargia. A Castaña Rellenable de Mandots, de escasas espiñas, desbórdase no mármore. Ulebera de Morco espiñento, Uleluze de Espiña Longa, e Ulezuria de Espiña Branca. É unha castaña moi coñecida, de gran pequeno e tez escura, mal recollida, pero de bo gusto. Porkaltsa, Morkolarz e Ilaundia, que Murkutsa dá con catro ou cinco pegadas, coa pel da elea curvada. Morcote duro, de mutxa basta, poucas e non moi doces, pero axeitado para recoller. Meauregorri, un gran exemplar de pel vermella, apreciado para asar. A castaña Otañu, a castaña de cabra, a vacina Argiñorda de gran fino e o Txerta-vermello de gran fama, da mañá, grande, doce pero sen duración. Lesakarra, pequeno gran fino e apreciado de pel escura. O pequeno tamén se atopa en Garrangira e o mediano Naarbera. O gran ourizo Zubiaga. Tamboril, gran escuro e raxado, moi tardío, doce e duradeiro. Ataloa ou Artaloa, das mellores para queimar Metura e Muizuar. Amelatz e Arbera finas. Ibarbaltz, fértil, de pel negra. Doce expectación. Lopetsa de gran negro tardío. Larramua, Azpeiti gaztaina, Eradegea, Lete gaztaina, Ederra, Herria, Marki, Francia gaztaina, Elorri gaztaina, Ifarra, Kirrimahatsa, Berdea gaztaina, txakarroa, e Saboya das árbores galantes. Sarobia, gran gran de pel brillante e doce. As castañas verdes máis apropiadas para recoller, pola cor do carlaco, de gran gran. San Martín, que chegaba moi tarde e dábase sobre todo aos porcos. Trenza con zócalos pegados. O de tres, de tres grans de cordón, cun Pai Maior e un Amabirjin Castiñeiro Único. Vella, Otzorpo... seis e nove grans de amarras inútiles. Zugatzola de arbots grandes, moi bo para ti. A principios de novembro chega o Roketarra, de gran tamaño e aspecto, pero de aspecto débil e de escasa duración. Legerio tardío, Itsu gaztaina, Beranmarkola, Beranga, Beremendi, Kirimetz, Mantulu, Lopetxa txikia, Zakarro eta Berdola eta azken Anbultsa, Ezlebera, Garrameatz, Iruerreketa Ibalapen. E o que se chama enxerto, bárbaro, castiñeiro de porco ou parra.