Anaïs Nin é coñecido polos seus escritos Journals (1931-1971), que recollen a súa vida. Hoxe non falaremos diso, pero recoméndovos que o leades algunha vez. Nin era escritor, si, pero por encima de todo sentíase como unha muller, e en base á unión deses dous conceptos tratou a súa traxectoria literaria.O

Delta de Venus que tes entre mans é unha colección de narracións eróticas escritas por encargo dun rico anónimo, que non aparecería como libro até os anos 70. Debido á necesidade de diñeiro, comezou a colaborar con Henry Miller para satisfacer as necesidades deste rico. A condición do ancián era clara: escribir narracións que describían “sexo explícito” a cambio dun dólar por páxina. Aínda que ao principio o conseguiron, Nin non puido limitarse a escribir só pornografía e, ao darse conta de que empezara a desenvolver unha voz propia, foise máis aló de describir a actividade sexual mecánica. Como el cría, a caixa de Pandora garda o misterio da sensualidade feminina, un paralelismo perfecto para describir o Delta de Venus. O xogo de palabras que aparece no título fai referencia a esa enigmática e sensual tendencia a falar de sexo e, de paso, hai algunha maneira máis bela de mencionar o órgano sexual da muller?Pódese

dicir que o Delta de Venus é unha literatura que escribe sobre as relacións sexuais. Ao longo das quince narracións atopamos historias sobre relacións sexuais infinitas: homosexuais, necrofílicas, lésbicas, incestuosas, todas elas narradas nunha terceira persoa neutra que non mostra ningún prexuízo nin tabú, aínda que na maioría dos casos son abordadas desde o punto de vista da muller. O

pracer, como aquí se entende, non é algo simple que se tome por contacto cos corpos. Cada historia ten un elemento afrodisíaco propio que actúa como estímulo da fame sexual; bágoas, risas, medos, soños, fantasías, caras descoñecidas, promesas, celos, etc. Elementos ligados á linguaxe imaxinativa e emocional que engaden a cada escena da actividade sexual o seu contido máxico, a súa textura peculiar. Doutra maneira non podemos falar de literatura, e basta con ver unha película porno.

Douche a benvida, lector, ao máis inesperado pracer imaxinario.