Antigamente eran bicicletas para o verán. O título dunha película é bastante fermoso. Unha estupidez terrible si un equivócase.

Antigamente eran bicicletas para o verán. Pero estabamos no verán, no inverno, en festas, en semanas sobre o pandero das pernas. Como andamos agora.

Antigamente eran bicicletas para o verán. Agora libros. Din. Pero, como en bicicleta, nos libros temos verán e inverno, festas e semanas. Deléitannos. E desde aquí convídovos a comer e beber. A vida dos Dous Santos Heskualdunes de Laphitz en Francia ten nunha páxina perlas que non criamos, e na seguinte tamén. Jean Baptiste Haritchabalet Don Juan de Constantin e as súas adicións non son indiscretos. Fermin Irigaray sempre nos tentará desde Navarra de Larreko.

Con todo, sempre manda a lista de “os máis vendidos”, din. Novos libros. Os que non se escapan das canles e formatos habituais. A historia da fea fábrica non é válida. Din. E, con todo, aí está, descaradamente fermosa, óbraa Voz e vida de Koldo Izagirre, con vinte e cinco testemuños de Luzuriaga, unha das obras máis completas que pode realizar o autor.

Facer un libro propio costa moito. Nada diso vale tanto, tirar as listas ao carón e abrirse camiño, coller un libro que lerá de boa gana.

Obabakoa podería acoller, xunto co novo libro e o aniversario, o que non é novo, pero nesta nova edición, que conta coas ilustracións de Marta Cárdenas. Non son eu, de Karmele Jaio, de Mikel Taberna, A venda de Alkasoro, de Iñaki Segurola, A razón non se pode ter, Un cartón de Garazi Goia (deas) ao pobo, de Ainara Gorostizu á beira de Versus…

O lector máis lle valería ir á libraría, á biblioteca, aos andeis da casa… a recoller o que el queira, a facerse unha hora e a lelo.

Antes, como é habitual nos teatros, apaga o móbil. Acende o libro e apaga o teléfono. Verán e inverno, festas e semanas.