Esta semana, o 30 de maio, a maioría dos sindicatos chamaron aos traballadores, pensionistas e cidadáns en xeral de Hego Euskal Herria a secundar unha folga xeral contra os recortes económicos e sociais. Trátase dos recortes impostos por Madrid e Bruxelas, e polos gobernos dóciles de Gasteiz e de Pamplona/Iruña. A resposta definirana dous factores: por unha banda, o aburrimento da cidadanía ante este tipo de medidas, ás veces a sensación de desalento (“non se pode facer nada”, “non hai alternativa”…) e, por outro, a falta de unidade para a acción sindical, xa que os sindicatos estatalistas non apoiaron a folga.
Con todo, decenas de miles de persoas sumaranse á folga, xa que teñen claro que só mobilizará mobilizacións permanentes e xenerais aos responsables e xestores políticos do capitalismo. Esta folga xeral merecerá a pena. Volveremos ouvir aos xestores do capitalismo e aos seus lacayos dicir que a folga non serviu para nada, que non fai máis que empeorar a situación. Teñen que dicirllo. Pero temen unha explosión social máis grande e saben que esta folga vai ser un paso máis para atacar o corazón do sistema capitalista. Un paso máis na confluencia de forzas sociais, sindicais e políticas, un paso máis na concienciación da sociedade. E é que os cidadáns ven cada vez mellor a loita de clases actual e danse conta de que non é unha cuestión do século XIX, senón que é unha dura loita do capital contra os traballadores e os sectores populares. Doutra banda, esta folga supón un paso cara á soberanía nacional e, en consecuencia, cara á creación dun marco socio-económico vasco. Será un paso máis, digno, da sociedade vasca que non se arrodilla ante o capitalismo e os seus xestores e ensínalles os dentes.