En Euskal Herria hai 237.243 parados, o 16,4% da poboación activa. No Estado español, os parados superan os 6,2 millóns de persoas e a taxa de paro sitúase no 27,2%. No Estado francés, a taxa sitúase no 10,8%. Esta é a fotografía máis recente da nosa realidade. Mentres tanto, hai persoas, gobernos e institucións que, ademais de colaborar na destrución de emprego, rin dos desempregados e dedícanse á luxuria.

O Goberno Vasco, a Deputación de Bizkaia e o Concello de Bilbao rin dos parados coas achegas económicas ao novo estadio de San Mamés. Os parados rin dos favores fiscais das deputacións aos xogadores profesionais. A Deputación de Bizkaia ri, dá 5 millóns de euros a un club de baloncesto e perdoa o que lle debe a Facenda. A alcaldía de Bilbao tamén ri dos desempregados ao condonar 20 millóns de euros á multinacional Iberdrola. Os gobernos de España, CAV e NFE rin dos desempregados ao falar en favor do TAV, que vai custar millóns de euros, aínda que o futuro deste tren antisocial está en dúbida. O presidente de Kutxabank ri cada vez que recibe un salario millonario (463.500 euros). Os presidentes e executivos dos bancos tamén fan o mesmo co seu soldo e as súas pensións: ri. Está a rirse dos parados o que acepta que o conselleiro delegado de Santander –cidadán de Neguri– retírese cunha pensión de 88 millóns de euros e que Sareb ou o presidente do “banco malo” gañen 32.916 euros o primeiro mes. O Goberno do pp está a rirse dos seus sobresueldos millonarios, e os de UPN, implicados na tranpatía da historia da can, están a piques de tirar o intestino na Casa Real de España, rindo cos seus orzamentos millonarios e as súas corrupcións.

O lehendakari da CAV tamén ri dos desempregados, que quixo esquecerse da soberanía nacional básica para saír da crise e pactarse cos inimigos desa soberanía. Hai demasiada risa e pusilanimidad.