argia.eus
INPRIMATU
Sogra
Jakoba Errekondo 2013ko martxoaren 13a
Dieffenbachia bowmanii.
Dieffenbachia bowmanii.LucaLuca-CC By SA

Un amigo máis señorito que o seu gato me escribiu, despois de ler o que di sobre plantas que poden envenenar ao gato da ama de casa, nunha forma de terror. Señorago ten unha filla que foi a Galicia detrás da súa amiga. E deume a noticia que se lle enviou: “A planta de dieffenbachia parece ser velenosa. Ti que dis? É unha planta moi común e eles tivérona toda a vida en casa”.

As plantas do xénero Dieffenbachia en América son frecuentes, si, dentro das casas, a máis común é Dieffenbachia bowmanii. O dieffenbach traballa duro en casa, é unha das plantas que mellor habitan nas sombras dos recunchos da casa e ten unha gran capacidade para limpar o aire. Pero como todos, tamén ten unha xanela traseira.

Toda a planta ten veleno. Ten cristais de oxalato cálcico. Eficaces para afastar os dentes dos herbívoros das súas follas. Si se mastica unha parte desta planta, prodúcese hinchazón na boca e garganta, hinchazón ou eritema, até o punto de non poder falar, mesmo durante uns días. Aínda que a boca é difícil, si cómese máis, o dano máis interno pode ser irreversible, xa que co aumento da glotis pode chegar a perder a respiración ata que se afogue.

Os ingleses chámano Dumb cane, e a tradución pode ser dobre: a cana do parvo ou do parvo, ou a cana da muda ou do fuciño. O da mutua está claro, impide a palabra. De parvo, quizá porque explica como é o que come? En Centroamérica chámanlle Lotaría; que sorte! En francés din Canne deas muets, a cana das mudas ou a cana das casas de puta. Estaría relacionado co veleno algún católico branco? En Brasil chámaselle Comigo ninguém pode. Non é un milagre, en épocas máis antigas, para castigar aos escravos metíanselles na boca anacos de follas desta planta. Desde entón, considérana unha planta que resiste ás enerxías nocivas e ao ollo, e para a súa felicidade plántana e veneran entre o sete plantas.

Afastar aos nenos pequenos e ás mascotas que teñen o costume de roer as plantas, así como da auga de rega que non fixo máis que tocala.

Os ingleses tamén o chaman Mamá in law, é dicir, a súa sogra.