Nos últimos tempos, os numerosos turistas que chegan a Pamplona, ademais dos lugares habituais de visita (os currais da costa de Santo Domingo, a curva de Estafeta, a praza de touros...) atoparon un novo recuncho: Brecha na muralla do pequeno forte de San Bartolomé. Os pamploneses criamos que non nos sorprendiamos de nada, pero o simple feito de ver a eses turistas fotografando unha sinxela greta fixo que o asombro volva rexurdir en nós. O que non conseguiu o Departamento de Turismo do Goberno de Navarra conseguiuno a serpe de Cervera e Asiain: Navarra (tal e como previra Shakespeare) sorprendeu a todo o mundo.

Evidentemente, xa non hai ningún sobre nesa franxa. Pero estivera xa algunha vez? Ou é o cebo posto polos gardas civís o único documento que estivo alí? E si a carta existiu, que contiña? Poida que alguén se adiantou a Cervera e os últimos escándalos que se publicaron saian desta sinxela brecha.

Talvez nese famoso sobre aparecían dietas cobradas nos últimos anos polos dirixentes de UPN e PSN por 800.000 euros, a maioría deles ocultos, que non foron recoñecidos. Ou o aluguer de 3 millóns de euros ao ano que se paga pola oficina que Caixa Navarra abriu en 2010 en Washington, que estivo case pecha desde o principio. Ou a cantidade de diñeiro roubado pola CAN por centos de cidadáns a través desas accións traizoeiras prioritarias. Ou como se han evaporado 1.000 millóns de euros do balance económico da empresa nos últimos tres anos... Ou quen ordenou uns investimentos industriais que xeraron perdas de 80 millóns de euros, todo iso nun só ano (concretamente en 2011). Ou até onde chega a sensación de impunidade, de impunidade para limpar os billetes de 500 euros de maneira tan brusca, como fixo o pobre Pejenaute, ex conselleiro do Goberno de Barcina. Ou onde están os 86 millóns de euros cobrados pola venda das oficinas da can en Pamplona, e quen, ademais de Barcina, comprárona cun interese do 6% anual, cando o euribor non chega ao 1%. Ou quen decidía aceptar préstamos demasiado flexibles (por dicilo dalgunha maneira) a UPN, PSN, a patronal e os que xestionaron o réxime tradicional de Navarra.

Con todo, que o po levantado polo asunto Cervera-Asiain non embace a esencia real: O alicerce fundamental do réxime navarro, a Caixa de Navarra, foi un mero instrumento para financiar os proxectos faraónicos e perecedoiros dunha elite coñecida: A cidade fantasmal de Gendulain, a autovía de Logroño, a Canle de Navarra, etc.

Uns poucos lembrarán que naquela inauguración alucinante da oficina de Washington D. Urdangarin foi o mesmo e como asesor para o negocio elixiron a De Guindos. Agora, Miguel Sanz, Enrique Goñi e Yolanda Barcina están no xulgado á espera de que se lles reúna co duque de Palma, á súa vez. Pero como? Encerrados ou rindo de nós? n