Que tal vives desde que deixaches de ser español?

Sufrindo. A apropiación das inxustizas do mundo prodúceche malestar. Cando eu era un español idiota vivía feliz. Agora, a independencia é unha droga, e necesítoo ante todo.

Vostede explicou nun libro escrito en español que deixou de ser español.

Porque o romance é a miña lingua materna. E non son capaz de escribir en eúscaro. A nosa xeración traballou en castelán a favor do eúscaro. A maioría das ikastolas foron construídas por castellanohablantes. Con todo, os meus fillos non terán que volver facelo.

Seguro? Estas escolas debían ser perseguidas e castigadas, segundo Miguel Sanz.

Ese navarrerismo estúpido é o que temos que facer desaparecer, porque é o cancro de Navarra. Unha consecuencia corrupta do franquismo, que se fortaleceu na Transición para arrebatar a alma vasca dos navarros.

Ao último libro chamáchelo Vascosnavarros, porque Euskal Herria é farsa, claro, como Aznar anunciouno.

O seu avó dicía o contrario. Negar Euskal Herria é a partir do ano 2000. Españolidad final. Tampouco sucedía na época de Franco.

Podería ser o mesmo navarrorriojanos...

A Sociedade Navarra e Rioxana teñen tres entradas para o sorteo dun premio en Google. Sociedade Vasco-Navarrak 123.000.

Os navarros, en xeral, non queren ser Euskal Herria.

Iso é moi conxuntural e cambiará noutra situación. As tendencias están aí e nun futuro próximo tamén se van a reflectir nas eleccións.

Pero non nos autodeterminamos en cada elección?

Todas as eleccións son diferentes. Aí temos o referendo contra a OTAN, que gañamos contra todos. Por iso os españois non aman as consultas.

Por certo, non sei si as cousas saíron moi ben na última Roncesvalles política...

Como pobo saímos moi ben nas votacións. Esperaba un pouco máis como de esquerdas. Con todo, preocúpame máis a situación dos presos. Creo que non facemos o suficiente.

Quizá si Lerín abandonouse pouco antes...

Tiñamos que saír todos xuntos de Lerín e así foi. Esa era a clave. Antes, a división segura. E despois quizá tamén. A mazá caeu cando estaba madura.

Hai quen pensa que a esquerda abertzale baixouse os pantalóns.

Ao meu modo de ver, imos ben. Con todo, non é necesario dar máis pasos en campos esvaradíos. Por exemplo, o da ética. Pódense deixar as armas de etiqueta como se toman as armas de ética. Eu, en xeral, estou orgulloso da loita que levamos a cabo neste medio século.