Ocorreume varias veces: unha idea atractiva, de aspecto agradable, que me fixo con facilidade e alegría, pero que, calquera que sexa a razón, non me satisfai e cústame aceptala. É que quere crer, pero unha voz insolente no seu interior dille: “Non é así, a idea ten buracos demasiado grandes...”.

Exemplo? Pois, por exemplo, que cada lingua dá unha forma de ver o mundo, ou máis ben, que a propia linguaxe condiciona o pensamento de tal maneira que a estrutura e a calidade de cada lingua particular condiciona e configura a forma de pensar do seu dono.

A idea en si mesma paréceme atractiva. E creo que non teño especial interese en que sexa certa ou falsa. Desde o punto de vista do nacionalismo ou da defensa das linguas minoritarias, iso é o que se fixo, e eu móvome neses espazos, pero non creo que sexa un argumento total, nin que sexa imprescindible. E si cústame crelo, é porque me deixa moitas preguntas sen resposta, entre outras cousas. Gustaríame que alguén me convencese do valor da idea.

Supoñamos, con todo, que as cousas sexan así. Pois ben, recentemente apareceume outro argumento para pór en dúbida a idea: hai uns meses dúas mulleres de Leitza, as maiores a diferenza de eu, pero as vascas como eu, e por tanto, as que ven o mundo da maneira que supostamente lles deixou o eúscaro, fóronse a Pamplona a ver e escoitar a Ana Obregon. Ah! Dificilmente atoparía exemplos máis claros que os que se afastan máis do meu modo de ver o mundo.

Comparto a lingua con eles, porque o tres somos vascos. E empezando a compartir, tamén o castelán, porque somos castellanoparlantes. Pero, de verdade, estou convencido de que a súa cosmovisión, a súa maneira de entender o mundo, ten que ser moi diferente. A pesar do interese polos personaxes esperpénticos, millóns de persoas estarán no mundo, máis próximas que os dous vascos que teño ao meu lado á hora de mirar a vida e entender o mundo. O eúscaro ofréceme un territorio amplo, rico, agradable e pracenteiro, que comparto co resto dos vascos, pero evidentemente, as lentes de mirar ao mundo tamén teñen que ter outros ingredientes, ou moitos máis.