Sábese que no País Vasco hai científicos franceses que demostraron que os OMG provocan cancro. Pronto lles arroxaron o estiércol encima, investigadores desconfiados, ratos especiais, procedementos pouco fundados. “Á fin e ao cabo, uns din unha cousa, outros non din nada claro”.

O conselleiro de Sanidade do Goberno Vasco, Rafael Bengoa, debe ser favorable a este tipo de consolos, cando quentou ao destacar os avances que realizaron os euskotarras no cancro de mama feminino e dixo: “Este é un bo momento para ter un cancro de mama, e mellor en Euskadi que no resto do Estado porque é posible que tome máis e mellor”. Para que preocuparse polas orixes dos chanceleres con semellante trevo?

O Sr. Bengoa falaba así o mesmo día na televisión pública francesa TF5 de algo que fai que as ratas femininas teñan un cancro de mama: OGM, vers une alerte mondiale (GEO, emerxencia mundial, traducida libremente). Asunto: Detalles do estudo sobre a toxicidade do millo transxénico de Monsanto realizado polo grupo presidido por Gilles-Eric Seralini.

Durante máis dun mes, xornalistas como Clément Fonquernie e François Le Bayon seguiron e rodado o traballo de investigación apoiado por Seralini e o seu equipo, a asociación de Criigen e as fundacións como Charles Léopold Mayer e en parte corporacións de distribución como Carrefour, ao parecer con experiencia no escándalo das vacas tolas.

Por medo ás multinacionais de transxénicos, da química e das sementes, os investigadores actuaron con rigoroso silencio. Adquirir a semente con total garantía, convertela en comida para as ratas, certificacións, completar o equipo, facer o sixilo... hai un tema para outra película, un thriller seguro.

A partir de 2009, os primeiros resultados presentáronse o 16 de decembro de 2011 na sede da asociación Criigen en París a porta pecha. Nas ratas de laboratorio observaron o dobre estudo, os efectos do millo transxénico NK603 de Monsanto e da pesticida Roundup Ready da mesma compañía, mostrando que si, aumentan considerablemente o número de cancros, un a soas, o outro e ambos os xuntos.

A ex ministra de Medio Ambiente, Corine Lepage, denunciou que todos os estudos anteriores realizáronse unicamente con información achegada polos propios industriais. As multinacionais, tal e como mostraron documentos aos poucos, sabían que como as pesticidas os transxénicos causaban danos, pero tíñaselles que crer que eran estatisticamente pequenos, porque sempre se negaron a dar detalles ao abrigo dun inmenso segredo industrial.

Unha curiosidade: A Unión Europea non pide ás multinacionais que indiquen que unha planta de OGM é igual que outra normal, non lles pide que testen con rigor os produtos químicos o desenvolvemento da súa saúde.

O estudo de Seralini é novo en moitos aspectos: trátase dun estudo de dous anos e non duns poucos meses, realizado cun gran número de ratas, analizando moitos parámetros –sangre, ouriños, órganos, etc.–, entre os que se atopaban hormonais intactos até agora.

Moratoria para as OGM

As ratas foron alimentadas de catro maneiras: unha, con alimentos non GEO non contaminados habituais; dous, como o anteriores pero engadindo pesticida Roundup na bebida; tres, con GEO sen pesticidas, e catro, con millo GEO tratado con Roundup.

O millo GEO seleccionouse porque se cultiva máis en Europa e o tres cuartas partes das Roundupas transxénicas creáronse para tolerar esa pesticida.Cantos Roundup? En tres doses diferentes: por unha banda, nas zonas que se dedican á agricultura o que a poboación recibe na auga da billa, o que a segunda planta recibe e, por último, a metade do que recibe o agricultor que utiliza Roundupa.

Nos resultados, a primeira conclusión é a taxa de mortalidade: Entre as ratas femias alimentadas con GEO, o número de mortes ascende ao 600%. Non fai falta ser un experto en estatística para entendelo.

A cuestión é que as taxas de mortalidade comezan a notar neste estudo a partir dos 3 meses. Ao contrario que por casualidade, nos estudos que as multinacionais ensinan ás autoridades europeas analízanse as ratas até un máximo de tres meses.

O equipo de Seralini permitiu ás ratas completar o mundo para que o estudo tivese o seu fundamento e analizou cada un dos 200 animais a medida que falecesen diseccionados. Co paso dos meses, os tumores nos alimentados con OGM aumentan. Cada vez máis grandes, ás veces até unha cuarta parte do peso do animal. Terribles vultos.

Os tumores nas femias son do 94%; nos machos son dos riles, os estómagos, os intestinos, etc., pero tamén son da mama, segundo Seralini “o bastante raro e o que nos indica é que hai un problema hormonal”.

Pola contra, os efectos non dependen da dose inxerida, e isto tamén é un descubrimento. A medida que avanza a vida das ratas, das doses máis pequenas ás máis grandes os problemas tumorais non aumentan proporcionalmente, e viceversa: “Quizais isto demóstranos que a dose máis baixa saturou o sistema”, aclara Seralini.

O experimento, con todo, desvelou unha sorpresa. Si esperábase que o consumo de millo OGM puidese ser por pesticida tolerada, o estudo propón que a propia transgénesis ten consecuencias, que a intervención no xenoma da planta produce danos non previstos polos xeradores.

Seralini atopou que as ratas, e sobre todo as femias, morreron máis rápido por alimentarse de transxénicos. Por que e como o cambio dun xene dunha planta provocou a aparición dun tumor ou outras enfermidades no organismo dun animal que o devorou? A comprensión dos procesos vai requirir un gran traballo, xa que a actividade dos xenes na mecánica da vida aínda se coñece moi pouco.

En Europa hoxe só están legalizadas en agricultura un millo e unha pataca transxénica. Pola contra, Europa achega 27 millóns de toneladas de GEO de soia para alimentar o gando. Moito maior é a cantidade de OGM que os europeos consomen nos alimentos procedentes de todo o mundo. A demanda de Seralini é clara e dobre. Unha, unha moratoria para as OGM. Dous, investigacións serias e independentes antes de legalizar calquera tipo de OGM. Trátase de aplicar o principio de precariedade. Pero esixir discreción e transparencia parece hoxe revolucionario.