O artigo publicado o 19 de setembro na revista Food and chemical toxicology por investigadores da organización francesa CriiGen causou un gran escándalo.

Segundo indícase no artigo, despois de que un grupo de ratas alimentásese durante dous anos co millo modificado xeneticamente por Monsanto, o maior produtor de transxénicos do mundo, NH603, a mortalidade das ratas femias aumentou dúas ou tres veces e o número de necrosis dos ratos machos ha aumentado entre dous e cinco veces.

Os investigadores iniciaron o seu traballo en América do Norte, onde plantaron diferentes tipos de millo: millo convencional, millo común mesturado con herbicida Roundup, millo transxénico e millo transxénico mesturado con herbicida Roundup. Fixeron croquetas con cada un deles, e en dous anos foron eles os que comeron os rabaños de ratas.

As ratas que se comeron croquetas de millo transxénico empezaron a morrer máis rápido que as que se alimentaron co millo convencional, debido a varios tumores. A maioría dos tumores desenvolvéronse nas femias na mama e nas pituitarias, cun incremento do 50% ao 80% respecto do habitual.

Este estudo levantou unha serie de polémicas entre investigadores, produtores e políticos, que non tardan en comezar a pronunciarse a favor e en contra da reforma. É certo que é a primeira vez que se analizan os efectos dos transxénicos durante tanto tempo, pero tamén é certo que o estudo ten dous puntos débiles: por unha banda, o número de ratas empregadas nas probas foi pequeno, xa que só se utilizaron dez unidades; e doutra banda, a especie de rata utilizada tende a desenvolver tumores.

A volta ao efecto mediático que se conseguiu na sociedade vai ser difícil para Monsanto, sexa o que sexa, sobre todo porque o instinto humano de sobrevivir indícanos que o transxénico é contrario á vida desenvolvida e evolucionada durante séculos. Seguindo a liña da investigación realizada, o mellor é seguir investigando, pero quen vai pór o diñeiro para iso?