Do campo á luz
O inverno chega a tempo. Os pastores de Ossau baixan as ovellas dos álabes máis altos. Ou nos cumes non hai suficiente herba para saciar as famentas zandas. Quen sabe? Sexa como fose, a transhumancia que noutro tempo foi unha festa xigantesca non se fai en pleno día, senón entre as dez e media da noite. Na escuridade, os rabaños sucédense uns a outros e os cencerros dos cencerros estremécense como farrapos. Ao día seguinte dous veraneantes, de idade avanzada, condenaron o galo do canto ruxido de Biarnes en catro bocas: “Non poden soportar nada”. “Especialmente dos que teñen unha casca de barro”.
Os campesiños non teñen que atascar o comercio cos faros de transhumancia, o paso continuo dos coches e a cotidianeidad competitiva das xentes pracenteiras: vivan pero ocultan! Son cripto-cidadáns, asfixiados de débeda, chamados contaminantes da natureza e aguilloados a producir comida, boa ou barata. Os nenos que pican vermes e traen as ovellas tenebrosas dos portos son novos escravos.
Os seguintes son os traballadores. Antes dicíase: Taillables et corvéables à merci.
Lineal A é a escritura minoica utilizada fai 4.800-4.500 anos. Recentemente, no emblemático palacio de Knossos en Creta, descubriuse un obxecto de marfil, probablemente utilizado como cetro de cerimonia. O obxecto consta de dúas inscricións, unha no mango é máis curta e os... [+]
Londres 1944. Unha muller, de nome Dorothy, foi fotografada mentres realizaba labores de soldadura na ponte de Waterloo. Non temos máis datos sobre Dorothy que o seu nome, pero até hai dez anos tampouco o sabiamos. A serie de fotografías foi atopada en 2015 pola historiadora... [+]
O último informe do Instituto Vasco de Estatística, Eustat, destaca que aumentou a sensación de inseguridade cidadá. En Gurea, en Trapagaran, Seguridade xa, algúns veciños chamaron a manifestarse contra os delincuentes.
Dous foron as razóns que levaron a esa sensación... [+]