Nas festas de diversos lugares de Euskal Herria, touros e vaquillas comezaron a subir e baixar a rúa, seguindo aos corredores. Está claro, por tanto, que a crise que nos alcanza a todo non puido ramificar esta clase de festas, xa que os concellos non poden traizoar a tradición cultural pola escaseza de diñeiro, iso é o único que necesitabamos. Estas partidas son as únicas que se manteñen, para a tranquilidade de todos.

Todos os telespectadores de ETB coñecen que Falces é un dos peches máis curiosos de Euskal Herria, xa que as vaquillas non circulan polas rúas senón que baixan por carreiros rochosos até chegar ao pobo. Antes de liberar aos animais, os corredores piden cantando á virxe protección, como en Pamplona fáiselle a San Fermín sen historia.

O anuncio do programa, que nos prometeu responder á pregunta “Que é ser navarro?”, aparecéuseme ao acender unha ETB2 que deixou a Navarra brumosa non só no mapa do tempo, senón tamén nas informacións: As explicacións e o canto do peche de Falces, todo iso da man dos máis auténticos do pobo.

É sabido que, do mesmo xeito que nos libros ou películas, nos programas de televisión o comezo é fundamental para percibir o interese, a perspectiva, a seriedade e o ton do que vén. Naturalmente, o programa seguiu o mesmo camiño, deixando un intre para reflexionar de cando en vez, pero rapidamente, volvendo á vasta ruta da simplicidad. Ademais das opinións contrapostas de dous políticos sobre Navarra, o peche, os harrijasotzailes, os bertsolaris jotak e as entrevistas en profundidade gravadas na rúa: “Que é ser navarro? Iso non se pode explicar”. Aí, claramente, o grao de cumprimento do obxectivo do programa, que foi dito por unha das entrevistadas.

O sociólogo Pierre Bordieu escribiu un libro moi interesante sobre a televisión: Sur a télévision (1996), tamén publicado en castelán. Nela, o francés debullou con claridade as enfermidades do medio de comunicación influente: a aposta polo sensacionalismo e o espectáculo fixo desaparecer o verdadeiro xornalismo; á marxe da reflexión, a emoción sitúase por encima da razón, e o contido dobrégase ás mans do espectáculo.

Desde a publicación do seu libro, Bordieu, a situación cambiou de forma notable. Para o peor, por suposto. E é que, desde entón, o nivel de lixo incrementouse tanto como a oferta televisiva, como nos supostos programas xornalísticos serios que están completamente arrinconados.