A situación cultural de Pamplona é o tema que nos ocupa nesta época de seca de principios de primavera. Segundo os expertos, a oferta cultural dos pamploneses é baixa, desequilibrada e centralizada. Nos últimos catro anos, o orzamento para os eventos culturais ha baixado un 30%; en canto á oferta cultural, barrios como Mendillorri, Txantrea ou Arrosadia salguen perdendo e –como adiviñastes, amigos– o eúscaro é a partida máis prexudicada de todas as áreas.

Grazas ao Diagnóstico de Axilidade de Pamplona que se acaba de presentar, coñecemos todos estes datos e outros tantos. A oferta cultural que se ofrece na cidade é “sen coordinación” e “non é innovadora”. Ademais, o 90% dos expertos considera que a oferta que ofrece o Concello de Pamplona non é "suficiente". Talles exemplos. A verdade é que para concluír todo isto era necesario un estudo deste tipo. Trátase dun Plan Estratéxico de Cultura que leva en marcha desde o pasado mes de xuño. En outubro de 2010, San Sebastián impúxose no Concurso de Capitais de Cultura 2016, co Concello de Pamplona á cabeza de UPN e Yolanda Barcina, comprometéronse seriamente a dar continuidade á obra, e para iso, sen falta, crearían o citado Plan Estratéxico. Completou o orzamento, competiu co traballo e foi levado a cabo pola empresa de publicidade KEN, co compromiso de presentar en decembro de 2011 o diagnóstico, conclusións e o propio plan. Pero, alegando falta de datos, pouco tempo e escasa participación, limitouse a entregar o diagnóstico en prazo, tras o cal UPN rescindiu o contrato e decidiu deixar o Plan en suspenso. Mal iniciado –só para saír nos medios de comunicación–, mal levado e un Plan inacabado –dos 200 convocados, só 80 responderon–.

Todo apunta a que o concelleiro de Cultura, Fermin Alonso, atopou o camiño para liberarse da ruptura. Non moi elegante, pero é unha forma de liberarse da iniciativa que non contaba co respaldo da cidadanía.

Total, que son eses 30.000 euros gastados? Unha pequena moeda para o Concello e un número de vida ou morte para unha escola de teatro como ENT ou un instituto que se afoga na angustia e unha biblioteca de mulleres. Por citar só dous exemplos que levan anos facendo cultura en maiúsculas en Pamplona.

Non sei si un Plan resolvería esta seca cultural... Pero, sen un plan, vaia plan o noso!