Balada de vascos fieis
No número 4 da revista publicouse o texto que nos mencionou Txomin Peillen. Vén asinado por Joanes Miranda. Mirande publicou o seu poema en 1950 en Elgar, revista mensual dos vascos de París, dicindo: “O chamado menstruante, aínda que non ten pretensións nin valentía doutros, deixou un gran pedazo de bethi para as novas ideas. Que uns caseteros vascos recentemente saídos do ovo tomen exemplo”. Con todo, falaban da revista Enbata, da que recibiron críticas, e Igela contestou con entusiasmo...
O poema de Mirande ten sete versos. Cambiamos os dous primeiros aquí. Debaixo do título, inclúe entre paréntese a seguinte nota: “Unha oración ao mesmo tempo dirixida a Ortzi, deus vasco, realizada por quen non é fiucego”.
Soin zabal,
zalhu, txapeldun, Euskaldun eta
Fededun,
–porque é Grande-
fala nariz, son
honestos, oh! tan
fiucego e
cabalmente cabaleiro...................
Na lúa Menguante
primeiro chegaron os JEL ARGIA,
Baixado a Euskadi,
Agitu vive en Ahalika
e Zehen o
Demócrat dos bos.
(Que me coide, como
ti, dos señores Ortzi)
Non quero que a miña filla se disfrace de xitana nos caldereros. Non quero que os nenos xitanos da escola da miña filla gocen de xitanos nos caldereros. Porque ser xitano non é un disfrace. Porque ser xitano non é unha festa que se celebra unha vez ao ano, manchada de roupa... [+]
