Doída de amor. Cristina Durán e Miguel Ángel Giner Bou. Ministerio de Sanidade, Política Social e Igualdade do Goberno español. 36 páxinas en cor. Lectura en Internet: http://bit.ly/xUpVRC.

Non hai puñadas no cómic Doridos de amor, nin patadas. Nin berros nin insultos repugnantes. Os indicios de violencia están en todas partes. Unha mirada, unha orde, prohibicións, límites, control, propiedade da parella... A violencia de xénero non só está marcada por unha contusión. O cómic que temos entre mans pretende mostrar a necesidade de detectar, previr e denunciar os malos tratos. O Ministerio de Sanidade, Política Social e Igualdade de España publicou non só en eúscaro, senón tamén en catalán, galego, castelán, inglés e francés. O preámbulo foi redactado polo Delegado do Goberno contra a Violencia de Xénero, Miguel Lorente Acosta. “Os protagonistas do cómic –Olivia e Martin- poden ser calquera neno ou nena. (...) Xente famosa, mozas que ao principio se namoran de mozos moi simpáticos, pero logo pensan que son as donas delas, que cren que son súas, coma se fosen os seus bens”. As referencias indirectas á propiedade aparecen con frecuencia no cómic. Martin, aos poucos, vai apartando a Olivia dos seus amigos e familiares, sométea aos seus plans... O cómic ponnos no rastro da violencia e serve para alertar dos riscos. “Pero”, a calidade das ilustracións –aínda que non se poida esquecer que o máis importante é a mensaxe–, e substituír as frases incómodas como “traede eses puros refrescos” por outras como o censurador “refrescos ****”. Nun cómic dirixido a adolescentes que queren reflectir a realidade, creo que é un recurso innecesario.