I Hernani,
un pobo recolleito, cunha
necesidade
de vida complicada, enredado no traballo.
Mil veladores trinta e seis,
atafegado pola melancolía,
desconsolado, humillado
polo xullo, silenciado
polos tiros.

V
Esta
organización de destrución é
a que nos mantemos ocultos, aínda que estamos seguros.
O antigo cárcere de Ondarreta
non podía ser arrebatada!
Outubro, novembro, decembro,
trae o
mar, si quere escoitarnos.

II Os
vellos tubos de aviación de
guerra, as
trincheiras semidescondidas, apertados uns contra
outros… Que non
recoñeceron as vellas paredes do cemiterio?Os
vellos e os mozos agrupábanse no
punto de partida das balas máis fáciles e
quedaban calados.

VIN. Son
moitos
os que puxeron
o remanso, o recordo e o soño dos perdidos.
Aí enterraron a máis de
douscentos corpos; de
novo os ósos volvéronse
a levar,
alguén sabe onde…

III.- As
sete vergoñas deste pobo,
diferentes para todos,
que forza ten a morte!Os
cadáveres
que
levaban Tellerigaina desde as
galas… rompían os corazóns e o frío silencio: o
pranto do carruaje.

VII A
campá do
Campanario; alguén morto en agonía, varios mil en
tres anos… A Guerra Civil
foi deixando varios mortos en
Hernani; moitos seguen buscando, pedindo que
se
escoite:
UN BERRO SILENCIOSO DE GUERRA