No trixésimo primeiro, o Premio Nacional de Literatura.
A musa, xa sabes, gústame moito, e estaba de trinta e un mans, segundo o xurado. E non me dei conta ata que non interpretaron mal un xesto meu!
Pregunteime si non pronunciaría o nome da fera...
Si, deu no cravo. Para algúns, España é o nome da besta. Para outros, literatura. As recompensas tamén son bestas negras para moitos. En canto ao nacional, o animal goza moito das rasantes que hai entre as nacións.
Xa sabes que non podemos permitirnos a felicidade perfecta.
A perfección é fascista, di Nietzsche. Cando unha utopía se converte en fascismo? Cando, co pretexto de conseguir a felicidade, comeza a limpar aos que non están de acordo co seu modelo de felicidade.
É dicir , que hai que levantar os pos da casa, simplificalos, estar cando están?
Coñecer e tratar os pos, que aínda que sexan de casa, son fonte de alerxias.
Tranquilo, a terra iguálanos a todos.
Lembráchesme a Egalité da Revolución Francesa. Debaixo da terra, nós o home enteiro, os vermes que van gozar de nós, o fraternité que é como é, e a liberté, que é a paz eterna dun morto.
Pero mentres tanto, o mellor era estar na nobre compañía.
Si, dixeches ben: namentres. E na compañía. Preferiblemente, na nobreza.
E polo si ou polo non, rechea e enche o caderno de secaño.
Naturalmente, no sentido que os mariñeiros dan á terra. Saberás que a terra está firme. E para min é a terra firme que me deu o mundo.
Vives, pois, a historia dunha lealdade.
Non me gusta sacrificar nada. Nin sequera literatura. Pero sonlle fiel. Canto, terás que preguntarllo á miña muller.
Despois de tantos anos ten resaca Lertxundi?
Si aos anos e a fatígaa engádeselle o desexo de continuar dando guerra, e si alguén chama resaca, ten dereito a iso.
Mentres dure a aventura...
A arte quere gañar batallas ao tempo. E a arte, en eúscaro, tamén hai tempo. Sifo total, ouve.
Antes de irse: que aspecto ten a medida do mundo hoxe?
Como queres que a mide en media cana ou en metro, en euros ou en dólares, escribindo un conto ou cun pouco de poesía?