“Este ano vén algo que non é de boa parte” e escoitei cousas parecidas esta primavera. Floraciones espléndidas, froitos fértiles/fértiis, frondosas frondosas, colleitas ricas... e esa precaria mentalidade do campesiño deixounos indisfrutables. Na procura da colleita, quen vive a vida ligada á época, sempre ten medo ao medicamento do Nokiero.

Este ano aínda non houbo grandes despropósitos e todo vai pola outra metade da crenza de que non é corrupto. Tamén Castanea sativa, o florecimiento dos castiñeiros, digno de verse. Cada ano, nos días máis longos vístese de perruqueiro, o máis denso de todos os tempos. Iso si, non cambiaron a cor, aparecen o louro-louro de sempre. Porque, a pesar dos hermafroditas, a kalparra está formada por altísimas flores masculinas, os poucos días en que o lado macho está glorificado. A femia criará froitos en moitos silenciosos. A colleita deste ano? Hai espectáculo, logo veñen os acontecementos!

O gran mestre Pello Zabala dicía ben: “...este ano o calpar natural que a cortiza terrestre viste cada ano...”.