É impresionante o bulebule que xeran os medios de comunicación. Nos últimos días os xornais, as radios, as televisións e as webs atoparon algo sobre o que falar e, por suposto, non perderon a oportunidade.

En menos dunha semana, a voda dun príncipe británico, Karol J. Mencionan a beatificación de Wajtyla, o asasinato de Bin Laden e a ilegalización de Bildu. Segundo a orixe do medio e a súa liña editorial, o tratamento de cada un destes temas foi moi diferente, como non podía ser doutra maneira.

Con todo, chamaron a atención, por exemplo, a dozura (case diría que a dozura) coa que se sumiron no tema da voda de William e Caherine. Daba a impresión de que, durante algún tempo, a ninguén lle importaba a discusión, a crise e a hipocrisía sobre a lexitimidade da monarquía! As televisións e as revistas que salguen en papel kutxé tiveron unha gran malleira cunha celebración de parabén.

Outra das noticias máis potentes dos primeiros días de maio foi a posta no camiño de santificar ao que fóra Xoán Paulo II. Do mesmo xeito que no caso anterior, por encima do ton relixioso, o espectáculo impúxose.

En ambas as víase o obxectivo das noticias e os suxeitos do que se contaba. No caso da primeira, asinaron un contrato no altar dunha igrexa que garantirá a continuidade da monarquía británica. Doutra banda, quixeron utilizar un pontífice que se converteu nunha poderosa figura mediática para dar unha nova axitación á iconografía do Vaticano.

As outras dúas noticias que mencionamos ao principio tamén foron substanciosas. No caso de Bin Laden, en canto ao significado das palabras “matar” e “matar”, as webs de xornais e televisións movéronse dun lado a outro si fosen iguais. E non o son. Pero esta vez non importa, porque non pedirán contas a ninguén. E como de costume, o vencedor quere mostrar a cabeza do inimigo que foi cazado. Iso si, dicir con moito coidado que ver o cadáver desfigurado do que se cre que foi o líder de Al Qaeda pode ser desagradable. Cuestión de estética. Desdeñando a ética.
Bildu tamén chegou estes días a todos os informativos e publicacións dixitais. Demostrando que no Tribunal Supremo tamén traballan os fins de semana, incluso o primeiro de maio. Quixeron simbolizar a centralidade do xuízo, no camiño da ilegalización. Iso si, o pp non tivo que esperar moito para recoñecer que a sentenza do Supremo derívase do pacto dos dous principais partidos españois. Para que quede claro quen manda e a quen corresponde esa medalla de caza.