Monólogos vaxinais (Txalo produkzioak).
Autor: Eve Ensler. Dirección: Begoña Bilbao.
Interpretes: Aitziber Garmendia e Ainhoa Garai. Duración: 75 minutos.

Vimos a obra The Vagina Monologues do estadounidense Eve Esler representada no CC Amaia de Irun. Escoitamos de boca das actrices Aitziber Garmendia e Ainhoa Garai os textos da escritora –as conversacións da vagina de doce mulleres–, degustándoos, reflexionando e gozándoos en eúscaro. A linguaxe e a expresión corporal das dúas mulleres, segundo o que sintan os meus sentidos, gustaron os ollos, as orellas e todo o corpo do público.

“Si as paredes falasen...”, dicimos. Que non ouven as paredes! Que non ven! E si as vaginas falasen? Que é o que as vagas non ouven nin ouven? Que non viron nin visto! Pois xa as vaginas falan, mesmo falan pola boca. As apaixonadas voces da vagina saíron do alto –e da época– de Garmendia e de Garai.

Os
actores transmitiron e interiorizado aos asistentes as vivencias dunha muller que nunca viu a súa vagina, ou que nunca tivo orgasmo. Ouvimos a voz das mulleres que padecen o orgasmo, e que nunca ouviron o son da vagina: Tanto o berro de Garmendia como o relincho e o xesto de Garai, así como o aullido, suxeriron as risas do público.
Non falan as paredes, xa falan as vaginas. As vaginas do mundo falaron das voces de Garmendia e Garai.

A pesar dos monólogos vaxinais, as vagas dialogan a miúdo. E a palabra Bagina non é o único nome para designar os seus vaginas. Aitziber e Ainhoa, a través dos seus nomes de centenar, fixéronnos despotar aos oíntes, incluídos os que non teñen nada de parvo.
Estendéronse numerosas vaginas arriba, abaixo, abaixo. Un par de actores inigualables estende ante o púbico todas as capas da vagina. A parella mostrounos, no medio de decenas de gorditos e mochilas, que son innumerables.

Os monólogos da vagina son un espectáculo comparable ás obras do mundo. É dicir, un mundo. Xa non podemos dicir “si as paredes falasen...”, xa que desde entón “as vaginas falan”.

Si
até agora dixemos que a única revolución no mundo –no noso mundo– é a das mulleres, pois, podemos dicir máis forte aínda tras escoitar as voces da vagina. Os monólogos da vagina son mundiais na representación de Aitziber Garmendia e Ainhoa Garai.