Construción nacional, construción nacional, construción nacional, inquietude social, compromiso... Moitas expresións ao redor da mesma idea. A pesar de que a todos gústame, creo que por fin temos que utilizar termos máis claros e máis fortes.

No século XXI queremos ser un pobo eficiente. Para iso, deberiamos saír dos territorios das ambigüidades e recoller explicitamente o norte (estado patriótico). Incluso a posesión dun Estado, nun momento histórico que non garante a liberdade nin a identidade dun pobo, como podemos cuestionar á patria e ao Estado? Hoxe en día, un pobo que non define o seu futuro en termos de Estado xa está morto de antemán, e aínda que sexa un Estado, moito coidado. No momento no que
o resto de estados néganse a ser Estado, entón deixarei de ser abertzale e de proclamar un Estado. E mentres tanto? A principal pista é pór nesa dirección as forzas económicas, intelectuais, sociais, políticas... É o momento da conciencia e da madurez. Calquera pobo necesita a confluencia de persoas e organizacións para conseguir un obxectivo ambicioso. Desde a construción do pobo debemos ir á construción da patria, desde todas as frontes e sen despistarnos. España está esperta e nós?