A nogueira utiliza veleno para matar as plantas que queren vivir baixo el. Cando recollemos as noces no seu cubo, a auga da pulpa que rodea á semente nos ennegrece os dedos e as uñas. Ese ennegrecimiento é o veleno, si é que coidado coa noz como con Intxaurrondo.

Cojonudas de coñac, cohibidas! A noz, o Juglans rexia, é tamén o símbolo dos forasteiros que están a transformar a nosa cultura na nada e na natureza, literalmente a landra solemne do protector do Estado. Durante miles de anos, avoa, pateando o hurón (Corylus avellana) que mantivo a centenares de xeracións de vascos, substituímos a noz por unha reputación e unha honra incribles nas nosas cociñas. E admiralo como o prato máis clásico dos clásicos; mirar as sidrerías... Convertemos á noz nun dos mellores amigos da sidra, un dos poucos alimentos que nos rodea. E, o peor, dicir que é o de sempre, como se di nas sidrerías que non se comeu máis que bacallau e chuleta, ou que se comeu de pé, ou que se bebeu a sidra no gran bosque de cristal fino, ou... Un pito ignorante e orgulloso é peor que unha galiña mollada.

Seica o avellano vencera polo seu avellano, que viña do ceo, da marmita á beira? Ademais dos manxares, a oliveira gañou o lugar dos mitos, o fresno, a arte e a dentadura, até o punto de arrebatarlle o sitio principal da porta. Tamén din que é a árbore do diaño, os que están ao redor da agricultura biodinámica non queren nin vela. Tamén hai quen comprou un caserío rodeado dun espectacular conxunto de nogueiras e tirounos a todos polo cu. No outro extremo, a madeira de nogueira para o mobiliario de interior da casa págase de forma espectacular, e si é de cor negra non o é.Cando dentro dun

par de meses, ao recoller as noces da casa, se che ennegrecen os nudillos, pónseche negros os nudillos e lavar as mans rapidamente... Herodes! Ou era vostede Pilatos?