Para protexerse dos dentes dos animais famentos, as plantas, ademais da espiña, cociñaron numerosos cadrelos e encapilas. É unha gran cantidade de plantas que formaron límites máis finos, máis suaves que os espinos agudos que son visibles para os ollos.

Por exemplo, os velenos. Os dentes non se dan conta, pero na cavidade é moi apreciable si o animal suxéitase a unha folla que contén veleno. Algúns velenos mestúranse e pasan con náuseas ou diarreas, pero tamén hai velenos que nos levan á terra. Esta é a importancia da cultura, a que aprende sobre unha terra e que vai de xeonllos en xeonllos. Así, o tezo (Taxus baccata), o tezo (Digitalis purpurpuré), o lobo de ganso ou veleno (Aconitum napellus), a folla de morte (Nerium oleander), o belaico (Atropa belladona), o pico-tolo ou de estramonio (Datura stramonum), o talo ou de boi. As follas, a pel, os froitos, as raíces, cada unha envenena a súa propia, e nós, os berdejales, temos que sabelo...

O koala sábeo. O koala só come folla de eucalipto. E o eucalipto, os eucaliptos son velenosos. En Australia, onde vive Koala, haberá unhas 600 especies de eucalipto, das que come ao redor de 30. Estas follas aromáticas presentan toxinas desagradables, pero o corpo do koala está feito a elas. Non queren follas de menos dun ano porque é un alimento patoso. Comen entre ano e ano e medio, os maiores desenvolven veleno mortal (ácido prúsico, cianuro). Non comendo máis que... Cultura do koala. A nai alimenta ao pequeno. Para que os intestinos se coloquen desde a nenez ao que teñen que traballar toda a vida. As tripas que sabe.