Dieron voz aos grupos de Iparralde: alí estiveron Diabolo Kiwi, Willis Drummond e Xiberoots, así como Berri Txarrak. Foi o segundo concerto do grupo navarro en Xilaba –en abril estarán en Hazparn-. Entre os concertos, a charanga Txakatuk estivo entre a avalancha de persoas que buscaba comida e bebida; estes mozos foron os encargados de ambientar o pavillón.

Rock, funk, reggae e moitos outros estilos mesturáronse en Biarritz. Diabolo Kiwi foi o primeiro en tocar, e aínda que os que nos rodeaban eran descoñecidos, non podiamos negar que o gozamos. As atractivas melodías funk acompañadas polo teclado serviron para encher os ocos das primeiras filas e empezar a mover a cintura. Cun cambio radical no estilo musical, e máis dunha hora máis, o seguinte en actuar sobre o escenario foi a banda baionarra Willis Drummond. O que fose un grupo de cinco persoas comportouse como un trío tan fino como sempre; poucos teñen tanta forza directa como eles. Que cada un valore se tocar antes de Berri txarrak é bo ou malo: cada vez había máis xente nas primeiras filas e non expresamente porque a maioría coñecía as cancións dos baionos. Víase que a xente estaba a pensar no seguinte. Baiona e Biarritz están separadas por oito quilómetros, pero Berri Txarrak estará en todas partes e máis nesta última volta.

O pasado venres, Berri txarrak deu o pistoletazo de saída á xira "ikusi Arte", en Gernika. As entradas de case todos os concertos até abril xa están esgotadas e en Biarritz viuse por que: era incrible canto levaba a camiseta. Pouco de música dura contou a banda navarra, que tocou sobre todo cancións de tendencia melodía dos seus últimos discos. Cando chegou a quenda de Xiberoots, xa se foi moita xente da sala. Os que quedaron puideron bailar con versións de cancións coñecidas que os suletinos levaron ao reggae. Se SEASKA, que dá o golpe ao eúscaro en Ipar Euskal Herria, segue con vida, hai moito que celebrar. Que sexan outros 50!