Como crearon o proxecto Loregorri?

Maddalen Aristegi Sánchez: Eu fixen o grao de psicoloxía en Arxentina e cando vivín alí desenvolvín un proxecto de menstruación. Entón empecei a facer cursos e aprendín moito sobre o tema. Cando volvín a Euskal Herria comenteille a Ane que quería traballar o mes en eúscaro e pregunteille si quería formar parte do proxecto. Porque Ane e eu coñecémonos da escola e sempre tivemos unha boa relación.

Pasaron tres anos desde o inicio do proxecto. Como foi o camiño?

Ane Narbarte Lasa: Loregorri naceu no ano 2020, en época de confinamento, o que dificulta o camiño. Con todo, o proxecto tivo moi boa acollida. Unha vez saímos do confinamento, démonos conta de que a xente tiña ganas destes cursos. Nós traballamos por esta carencia, porque vemos que é necesario falar de menstruación e de sucidade. Por outra banda, o proxecto comezou dunha maneira e foi variando en función das necesidades.

S.M.A. : En canto aos cursos, pola situación na que nos atopabamos non podiamos reunirnos ao principio. Máis tarde iamos co bico, pero non estabamos do todo cómodos. Nós sempre dicimos que Loregorri ten o seu propio ritmo e que nós adaptámonos a ese ritmo.

Organizastes en Getxo o taller “Decolorando nosas bulvas”. En concreto, que traballades neste taller?

S.M.A. : O obxectivo deste curso é pór encima da mesa o que nos chegou da sociedade. Moitas masacres realizadas en nome da ciencia seguen afectando aos nosos corpos. A nosa intención é darnos conta da cantidade de colonizadores que temos nos corpos menstruais e do coñecemento que temos do noso corpo e do dos demais. Tratamos de analizar de onde proveñen as vergoñas e os medos, e os colectivizamos entre todos.

A.N.L. : Ao final, dese intercambio que se produce nos talleres dámosnos/dámonos conta de que todo está relacionado. As vivencias que saen do interior inflúen no exterior e no revés. Abordamos a sucidade do papagaio e a menstruación desde unha perspectiva "bio-psico-socio-ambiental". É dicir, temos en conta o ámbito psicolóxico, biolóxico, social e ambiental da menstruación e a sucidade.

A quen van dirixidos estes talleres?

A.N.L. : Están dirixidas a corpos menstruais. Non hai idades concretas, pero os mozos apareceron máis en talleres dirixidos especificamente a eles.

S.M.A. : Temos un taller dirixido especialmente a pais ou titores. É verdade, xeralmente veñen nais, pero o noso xénero son corpos menstruais, iso deixámolo claro.

Que é para vós o corpo menstrual?

S.M.A. : Son corpos cíclicos, cíclicos e cíclicos para nós. Gústanos a palabra corpo menstrual para non catalogar a todas as persoas desde o imaxinario da muller. Porque hai moitos corpos que menstruan e non se definen como mulleres, mentres que hai moitas mulleres que non teñen menstruación.

E os corpos non menstruais tamén participan no voso proxecto?

A.N.L. : Nestes talleres, dirixidos a titores, profesores e pais, tamén aparecen corpos non menstruais. Nestes talleres traballamos como acompañar e actuar nestes casos.

Ademais dos talleres, tedes a tenda. Que produtos venden?

A.N.L. : Actualmente vendemos comprimidas ecolóxicas. Nós fabricámolos, e iso dános liberdade para decidir os panos e os deseños que queremos. Ao principio do proxecto tiñamos unha bolsa, pero ao final deixámola ao carón.

S.M.A. : Vendemos comprimidas ecolóxicas porque vimos que o corpo era unha forma de estar presente no proxecto de Loregorri. Ademais, na medida en que creemos na economía circular e ecolóxica, pretendemos reducir o consumo e a xeración de lixo. Unha comprimida ecolóxica dura cinco anos, polo que a nosa venda ten un ritmo especial.

Que é para vós a regra?

A.N.L. : Eu paseino moi mal coa regra porque na miña mocidade tiña dores de cristón. Pero hoxe en día a regra é para min saúde. Por unha banda, a saúde física, porque para min é un proceso de limpeza, e por outro, a saúde psíquica. Por iso, para min a regra é hoxe un amigo. E máis que menstruación, sucidade. Comprender como funciona o meu ciclo foi unha forma de coñecerme. E a iso está ligado o auto recoñecemento, a aceptación das fases tal e como veñen e a túa comprensión.

S.M.A. : A min tamén a saúde foi a primeira palabra que me veu. Paréceme unha regra o indicador de que a miña sucidade está a funcionar. Teño claro que a menstruación é unha fase do ciclo menstrual, e é fantástico atoparme en todas as fases do ciclo. Pero me gusta gozar especialmente da fase menstrual. Aproveito para escoitarme cando vén a dor e entendo que é o momento de parar. Por tanto, definiría a menstruación como un momento para coidarme e permitirme.

Que información faltou na vosa mocidade sobre o ciclo menstrual e menstrual?

A.N.L. : Na miña casa, por exemplo, nunca se traballou o ciclo, e, como comentei, a min esa información serviume moito para coñecerme. Por tanto, sinto a necesidade de traballar a sucidade cos mozos.

S.M.A. : Eu creo que a educación sexual que recibimos foi moi pobre. Recibimos unha educación reprodutiva máis que sexual. Á fin e ao cabo, explicáronnos a regra como unha forma de non quedarnos embarazadas.

Diriades que hoxe a regra é un tabú?

S.M.A. : Eu creo que si. Un exemplo diso é a lei aprobada o ano pasado no Estado español que permite o dereito á baixa laboral por menstruación. Non existe ningunha outra baixa concreta que especifique, por exemplo, que en caso de dor de cabeza ou de ril ten dereito á baixa laboral. Enténdese. Por que non ocorre o mesmo coa regra? Esta peculiaridade da lei demostra que a regra segue sendo tabú.